بررسی نقش مولفه فرهنگی در شکل گیری معماری زمینه گرا در جهت نیل به شهر پایدار با رویکرد بازشناسایی ارزش های فرهنگی-تاریخی شهر

معرفی و پاسداشت میراث فرهنگی، امروزه یکی از الویت های جوامع انسانی تلقی میشود .تحقیقات و مطالعات گوناگون روانشناختی و جامعه شناسی نوین گویای آن است که ، زمانهای وقت آزاد موقعیت های خوبی جهت ارتقاء سرمایه های اجتماعی در فضاهای باز شهری میباشد واین در حالیست که اساسا زیست گاه انسانها آینه تمام قدی است از آنچه بر سرنوشت و حتی سرشت کاربران آن پیش آمده و خواهد رفت .لازم به ذکر است که ، به نظر میرسد بمنظور ارتقاء آگاهی مردم در حوزه اصالت فرهنگی ، با هدف بازگویی و یا بازآفرینی دورانی معین از تاریخ و فرهنگ استفاده از عناصر معماری و درآمیختن آن با پارادایم های فرهنگی و کهن الگوهای جاری در متن سنتی جامعه روش مطلوبی باشد . روشی که علاوه بر خلق راهی نوین در آموزش میتواند منجر به پدیداری خاطره ایی جمعی در ذهن یک شهر شود . پژوهش حاضر با توجه به هدف بررسی نقش مولفه فرهنگی در شکل گیری معماری زمینه گرا در شهر پایدار، بر مبنای رویکرد انسان شناختی در زمینه فرهنگ و معماری و زمینه گرایی متاثر و موثر میان انسان و معماری ، صورت کیفی و با روش توصیفی تحلیلی بوده است . نتایج پژوهش بیان می دارد که در طراحی زمینه گرا، علاوه بر توجه به ابعاد کالبدی بستر بنا، رجوع به ابعاد فرهنگی زمینه ی آن نیز ضروری است.

Keywords:

مولفه های فرهنگی , شهر پایدار , زیست گاه های انسانی , زیبایی شناسی , پارادایم های فرهنگی , حس تعلق