عوامل موثر بر بهره گیری از نور و تهویه طبیعی در مجتمع های مسکونی(مطالعه موردی: مجموعه مسکونی لاکانشهر)

نحوه استقرار بلوک ها در مجتمع های مسکونی باید به گونه ای باشد که حداکثر بهره گیری از انرژی های تجدیدپذیر صورت گیرد و مصرف انرژی کل واحدها کاهش یابد. جهت گیری، فاصله و فرم مناسب ساختمان ها امکان بهره گیری از آفتاب، سایه مورد نیاز و باد مطلوب را فراهم می سازد. با دریافت تابش خورشید نیاز گرمایش ساختمان کاهش می یابد و بهره گیری از سایه در مواقع نیاز و تهویه طبیعی در فصول گرم سال موجب کاهش بار سرمایش ساختمان می شود. در مقاله حاضر عوامل موثر بر بهره گیری بهینه از نور خورشید و تهویه طبیعی در یک مجتمع مسکونی نمونه بررسی می شود. فرضیه پژوهش حاضر این است که در طراحی این مجتمع مسکونی، بهره گیری از نور و تهویه طبیعی به میزان لازم مورد توجه قرار نگرفته است. به منظور بررسی فرضیه پژوهش، با ترسیم نقاب سایه مجتمع مسکونی لاکانشهر از نظر بهره گیری از نور طبیعی مورد ارزیابی قرار می گیرد. همچنین با توجه به جهت باد مطلوب و نحوه قرارگیری واحدها در هر بلوک امکان بهره گیری از تهویه طبیعی بررسی می شود. مطالعه نمونه موردی نشان می دهد که نحوه استقرار واحدها در یک ردیف امکان بهره گیری از نور و تهویه طبیعی را فراهم می سازد، اما فرم ساختمان و قرار گیری سایبان ها مناسب نبوده و استقرار واحدها در هر بلوک ساختمانی مانع از تهویه دو طرفه و همچنین بهره گیری از نور کافی در واحدهای پشت به نور جنوب می گردد. بنابراین فرم ساختمان، جانمایی واحدها و قرارگیری بازشوها از نظر اقلیمی نامناسب شناخته شده و پیشنهاداتی در جهت بهبود آن ارایه می شود.

Keywords:

نور طبیعی , تهویه طبیعی , مجتمع های مسکونی , جانمایی ساختمان ها