طراحی اکوپارک با رویکرد انسان-طبیعت-معماری راهکاری برای آموزش همگانی در راستای احیا و توسعه پایدار شهری در پل میر بهاء زنجان

اکوپارک، محیطی است که در آن فعالیت های تفرجی، همگام با شناسایی و چگونگی برخورد با مسایل زیست محیطی از جنبه های گوناگون آموزش همگانی صورت می گیرد. می توان گفت فرضیه اصلی طراحی اکوپارک فراهم آوردن پشتوانه های اقتصادی، علمی و زیست محیطی مناسب برای آموزش عمومی و ایجاد فرهنگ صحیح محیط زیستی می باشد. امروزه اکوپارک ها نقشی اساسی در کاهش روند تخریب محیط زیست، افزایش آگاهی های مردمی و ارتقای شاخص های تاثیرگذار بر محیطی که در آن زندگی می کنیم و در مقیاس وسیع تر کره خاکی ایفا می نمایند. با توجه به زمینه و روند توسعه در کشور و با توجه به مشکلات زیست محیطی موجود و تاثیرات ازدیاد روز افزون جمعیت و رشد پرشتاب فنآوری و در پی آن افزایش مصرف و تولید انواع زباله و پسابهای خانگی و صنعتی، ضرورت طراحی و اجرای اکوپارک اجتناب ناپذیر دیده می شود. بنابر این با تکیه بر قابلیت های موجود ، تاسیس اینگونه فضاهای تفرجی زیست محیطی برای حرکت در جهت توسعه پایدار شهری لازم بوده و با توجه به نکاتی از قبیل : تعیین اهداف هر طرح و تطابق آن با اهداف زیست محیطی، همخوانی فعالیتها با یکدیگر، استفاده از امکانات و موقعیتهای مکانی، اجتماعی و مدیریتی برای مطرح نمودن کاربری فراغتی- آموزشی، توصیه می گردد. بنابراین هدف از این مقاله آشنایی خوانندگان با نوع فعالیتهای انجام گرفته در تاسیس این پارک ها به عنوان سازوکاری برای آموزش همگانی به منظور رشد و توسعه کاربرد انرژی های پاک و برقراری تعادل زیست محیطی پایدارو بررسی تاثیر این پارک ها در حفظ و حفاظت از محیط زیست در کشور می باشد که بدین منظور ازروش تحقیق توصیفی تحلیلی و تفسیری باابزار کتابخانه ای و مرور اسناد تصویری استفاده شده است و دراخر نتایج بدست آمده درقالب پیشنهاداتی درطراحی اکوپارک در منطقه زیست محیطی پل میربهالدین زنجان به تناسب حال ودرکاربردهای مختلف ارایه میگردد.

Keywords:

پارک , اکوپارک , معماری پایدار , توسعه پایدار , آموزش همگانی , پل میربهاءالدین زنجان