ختم دادرسی و آثار آن در حقوق کیفری ایران

ختم دادرسی مقطعی از دادرسی است. این مقطع از دادرسی طبق ماده 295 موقعی محقق میشود که دادگاه تمامی رسیدگی هاو اقدامات خود را انجام داده و برای صدور رای قاطع آمادگی داشته باشد.در نتیجه دادرسی در صورتی ختم (تمام) می شود که صدوررای قاطع، نه تنها مستلزم هیچ گونه رسیدگی یا اقدام دیگری نیست؛ بلکه نتایج اقدامات و رسیدگی های قبلی دادگاه نیز مشخصشده و در پرونده موجود است. حقیقت دادگاه پس از اقامه دعوا، جهت صدور رای قاطع، علی القاعده مذاکرات طرفین را تا آن جا کهلازم میبیند ادامه میدهد و در این جهت جلسه ی دادرسی را هر چند بار که لازم باشد با ذکر جهت تجدید می نماید، تا تمامی ادعاهاو ادله ای که اصحاب دعوا ارایه میدهند رسیدگی نماید. در همین راستا چنانچه لازم باشد قرارهایی از قبیل قرار کارشناسی، تحقیقمحلی، معاینه محلی و ... را صادر و اجرا می نماید؛ شهود را استماع و پرونده ها، اسناد و اطلاعاتی را که لازم است از مراجع ذیصلاحمطالبه کرده و هرگونه تحقیق و اقدامی را که برای کشف حکم لازم بداند، در محدودهی مقررات انجام میدهد. یکی از آثار ختمدادرسی عدم استماع ادعای جدید یا دلیل جدید میباشد و در فاصله میان اعلام ختم دادرسی و صدور رای هیچگونه ادعا یا دلیلجدیدی قابل پذیرش نیست. زیرا تجویز ادعای جدید مستلزم رسیدگی به آن و در نتیجه از سرگیری یا بازگشایی دادرسی است کهمغایر با ختم دادرسی میباشد.مطابق ماده 295 ق.آ.د.م. و 362 همین قانون که اشاره دارد ادعای جدید در مرحله تجدیدنظر مسموعنخواهد بود به طریق اولیتر نشان از این است که بعد از اعلام ختم دادرسی ادعای جدید از هیچیک از طرفین دعوا پذیرفته نیست؛زیرا دادگاه بر اساس اصل تناظر به دفاعیات و دلایل طرفین توجه نموده و بر اساس آنها تصمیم به صدور رای نموده لکن ادعایجدید مستلزم بازگشایی مجدد پرونده و رسیدگی به آن است.

Keywords:

ختم دادرسی , گزارش اصلاحی , جلسه دادرسی