بررسی حقوقی سیاست جنایی ایران در زمینه پیشگیری و مجازات جرایم علیه امنیت

مفهوم امنیت، مصونیت از تعرض و تصرف اجباری بدون رضایت است، و در مورد افراد به معنی آن است که نسبت به حقوق وآزادی های مشروع خود بیم و هراسی نداشته با شند و به هیچ وجه حقوق آنان به مخاطره نیفتد و هیچ عاملی حقوق مشروعآنان را تهدید ننماید. لزوم و ضرورت امنیت- به این مفهوم - در جامعه از طبیعت حقوق بشری ناشی می شود و لازمه حقوقو آزادی های مشروع، مصو نیت آن ها از تعرض و دور ماندن از مخاطرات و تعدیات است. اما به صراحت می توان اذعان داشت،این مفهوم در منابع اسلامی، دارای عر صه و سیعی بوده و قلمروهای فردی و اجتماعی و زمینه های داخلی و خارجی، فکری وروحی، اخلاقی و اعتقادی، دنیایی و آخرتی را در بر میگیرد و با شاخص های ایجابی و سلبی، از هر دو زاویه قابع تعریف ودسترسی است و البته این امر نسبی است؛ نه مطلق. تابع و ضع و امکانات و توانایی های هر فرد و جامعه است و نباید آن راصرفا به امکانات و تجهیزات نظامی، با اندازه های مادی و فیزیکی یا مقولات اقتصادی و مانند آن تعریف کرد. بلکه مفهومیعمیق تر، ظریف تر و فراگیرتر از موضوعات یاد شده داشته و بر ابعاد روحی، فکری، فرهنگی، اخلاقی، معنوی و اعتقادی وارزشهای الهی نیز اتکا و وابستگی کامل دارد.

Keywords:

سیاست جنایی ایران , امنیت , امنیت ملی , جرایم علیه امنیت