عوامل محیطی موثر بر ارتقا کیفیت یادگیری در معماری فضاهای آموزشی

زیربنای رفتار آدمی را یادگیری تشکیل می دهد.انسان ها تفاوت زیادی در سازگاری نسبت به تغییرات محیط اطراف، از خود نشان می دهند و یادگیری علاوه بر تاثیر عوامل درونی از عوامل بیرونی نیز تاثیر می پذیرد. چنین تاثیری بر دانش آموزان و دانش جویان که بخش عمده زمان خود را در محیط های آموزشی سپری می کنند دوچندان می باشد. پرداختن به عوامل موثر در یادگیری با توجه به ارتباط با بخش های مختلف زندگی فرد یک ضرورت به حساب می آید. انتظار می رود با تمرکز و درک ماهیت روانشناسی محیط و به کمک معماری، کمک شایانی به کیفیت فضاهای آموزشی و ارتقاء یادگیری نمود. لذا این پژوهش بر پایه بررسی و استخراج داده های مطالعات پیشین صورت گرفته و بر مبنای توصیف و تحلیل اطلاعات از طریق تحلیل - محتوا، به جمع بندی نتایج پرداخته است. پژوهش دارای ماهیتی تحلیلی- تفسیری است وبا توجه به کلیت موضوع، پژوهش کاربردی می باشد. با توجه به نتایج عوامل آسایش کالبدی، جذابیت محیطی، تعاملات و انعطاف پذیری، عوامل روانی و امکانات و تجهیزات دارای نقشی موثر بر ارتقاء کیفیت یادگیری هستند و نیز توجه به طبیعت و استفاده از فضای باز نیز در بین مولفه های کالبدی دارای اهمیت چشمگیری است زیرا علاوه برافزایش کیفیت محیط و سلامت روان کاربران، در برقراری تعاملات و امکان ایجاد روش های نوین آموزشی نیز کارآمد است.

Keywords:

ارتقاء کیفیت یادگیری , معماری فضاهای آموزشی , روانشناسی محیطی , محیط یادگیری