با توجه به گسترش روزافزون تکنولوژی در جوامع بشری، محصولات وهنرهای سنتی جایگاهی نوستالژی را در این بین به خود اختصاص داده اند.و بیانگر وجود ابداعات پایه و بسترهای رشد و شکوفایی امروزه محصولات پیچیده ی صنعتی و فرا صنعتی گردیده اند.اصولا هنرهای سنتی و
صنایع دستی به صنایعی اطلاق می گردد.که در طول سدههای متمادی با حفظ ریشه ها و سنت های خود رشد کرده و نمایانگر نوع اعتقادات، فرهنگ و آداب ورسوم وبینش خاصی است که بر مبنای این خاستگاهها شکل گرفته اند.و به تدریج نیز با فرهنگهای همجوار دچار نوعی تاثیر وتقابل فرهنگی شده است.در ادوار تاریخی
ایران نقش
هنر های سنتی وصنایع دستی بیش از پیش در پیشبرد نظام اقتصادی ومعیشت خانواده ها نمایان بوده است.درحال حاضر نگارنده بر آن شده تا به رویکرد هایی در زمینه
پیشرفت اقتصادی محصولات
صنایع دستی و موانع صادارت در این حوزه بپردازد.این مقاله حاصل پژوهشی است.که بر پایه گردآوری اطلاعات تجربی و بر اساس مطالعات کتابخانه ای همراه با یاداشت برداری میدانی و به صورت توصیفی می باشد