جلبک ها به عنوان یکی از بزرگترین تولید کنندگان در آب اقیانوس ها و آب های شیرین محسوب می شوند. باتوجه به وسعت اقیانوس های، می توانند نقش مهمی در تعدیل میزان دی اکسیدکربن جو داشته باشند. امروزه
جلبک ها در صنایع غذایی، آبزی پروری، دام و طیور، تولید فیلترهای زیستی برای حذف آلاینده ها از آب و فاضلاب و همچنین به عنوان شاخص های زیست محیطی مورد استفاده قرار می گیرند. براساس نتایج حاصل از تحقیقات انجام شده بر روی
جلبک ها، دما، شوری، سختی آب، یونهای کلسیم و بیکربنات و همچنین
ترکیبات نیتروژن دار از مهمترین پارامترهای فیزیکوشیمیایی آب هستند که تاثیر مستقیم بر روی رشد انواع
جلبک ها و تولید
بیومس در آنها دارند.
جلبک ها ظرفیت بالایی برای حذف رنج وسیعی از آلاینده ها از انواع فاضلاب ها دارند. به همین دلیل استفاده از آنها در کاهش میزان آلاینده ها از فاضلاب ها کاربرد زیادی دارد. برای مثال
جلبک سبز کلرلا توانایی حذف 90 درصدی آمونیاک از فاضلاب دارد. استفاده از
جلبک هایی نظیر اوگلنا، کلامیدوموناس و کلرلا در مسیر خروجی مخازن بزرگ فاضلاب، یکی از سریع ترین، کم هزینه ترین و همچنین موثرترین روش ها برای تبدیل مواد فاسد و خطرناک سمی به کودهای با ارزش و بدون بو برای کشاورزی می باشد.
جلبک هاب علاوه بر مواد آلی، مشتقات نیتروژن دار و مواد
فسفات دار نقش بالایی در حذف
فلزات سنگین نظیر روی، سرب، مس و جیوه از آب را دارند. بطوریکه برخی از گونه ها نظیر Padina SP. توانایی حذف 09 درصدی فلز مس را دارد. برخی نتایج حاکی از حذف 00 درصدی فلز کرم توسط
جلبک سبز Ulva lactuca در شرایط بشدت اسیدی دارد. در نتیجه باتوجه به توانایی بالا برخی از گونه های
جلبک نظیر سندسموس کوادریکوادا سندسموس ابلیکوس و کلرلا ولگاریس در جذب ترکیبات نیتروژن دار،
فسفات و
فلزات سنگین از آب و همچنین تولید زیست توده جلبکی با ارزش اقتصادی بالایی است می توان از آنها در تصفیه پساب های خروجی حوضچه های پرورش ماهی و فاضلاب شهری قبل از ورود به محیط طبیعی مورد استفاده قرار گیرند.