بررسی رابطه بین میزان استفاده از بازی های رایانه ای و گوشی های هوشمند با ترکیب بدنی، آمادگی هوازی و بی هوازی دانش آموزان پسر دبیرستانی شهر لنگرود

رشد سریع بازی های رایانه ای به شکل های گوناگون باعث اشغال بخش عمده ای از اوقات فراغت گروه های سنی مختلف به ویژه کودکان و نوجوانان شده است. هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین میزان استفاده از بازی های رایانه ای و گوشی های هوشمند با ترکیب یدنی، آمادگی هوازی و بی هوازی دانش آموزان پسر دبیرستانی شهر لنگرود بود. 384 نفر از دانش آموزان پسر دبیرستانی شهر لنگرود سن 17/00±0/81 سال، قد 174/93±6/64 سانتی متر، وزن 71/59±11/14 کیلوگرم و شاخص توده بدن 23/34±3/46 کیلوگرم بر مترمربع با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای از بین جامعه آماری 1563 نفر دانش آموز مقطع متوسطه دوم شهر لنگرود انتخاب شدند. اطلاعات مربوط به میزان استفاده از بازی های رایانه ای و گوشی های هوشمند از طریق پرسشنامه جمع آوری شد. برای سنجش ترکیب بدن، شاخص توده بدن محاسبه شد و برای اندازه گیری توان بی هوازی آزمون رشت و برای توان هوازی آزمون شاتل ران بعمل آمد. برای تجزیه و تحلیل یافته ها از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد بین میزان استفاده از بازی های رایانه ای و گوشی همراه با شاخص توده بدن دانش آموزان پسر رابطه مستقیم و مثبت وجود دارد. P=0/000 همچنین یافته ها نشان داد بین میزان استفاده از بازی های رایانه ای و گوشی همراه با آمادگی هوازی و بی هوازی دانش اموزان پسر باطه منفی وجود دارد . p=0/000 بنابراین می توان نتیجه گرفت که دانش آموزانی که مدت زمان کمتری را صرف استفاده از بازی های رایانه ای و گوشی همراه می کردند، از ترکیب بدن مطلوب تر و آمادگی هوازی و بی هوازی بالاتری برخوردار بودند. براساس نتایج این پژوهش افزایش زمان انجام بازی های رایانه ای و گوشی های هوشمند ممکن است موجب چاقی، اضافه وزن و افزایش شاخص توده بدن می شود و همچنین کاهش فعالیت بدنی و نشستن طولانی مدت باعث کاهش آمادگی جسمانی دانش آموزان می شود از این رو با کاهش زمان انجام بازی های رایانه ای و افزایش فعالیت ورزشی می توان از چاقی و اضافه وزن نوجوانان جلوگیری نمود.

Keywords:

بازی های رایانه ای , ترکیب بدن , آمادگی هوازی , آمادگی بی هوازی , دانش آموزان پسر