بررسی سبک های تصمیم گیری و میزان اثربخشی تصمیمات مربیان ورزشی

تحقیق حاضر با هدف بررسی سبک های تصمیم گیری و میزان اثربخشی تصمیمات مربیان ورزشی انجام شد. همچنین در این مطالعه به مقایسه سبک های تصمیم گیری و اثربخشی تصمیمات در بین مربیان ورزشی مرد و زن، و رابطه سبک های تصمیم گیری با میزان اثربخشی تصمیمات مربیان ورزشی نیز پرداخته شد. علاوه بر این موارد، رابطه بین عوامل جمعیت شناختی با میزان اثربخشی تصمیمات نیز مورد بررسی قرار گرفت. جامعه آماری این تحقیق توصیفی_ پیمایشی را کلیه مربیان ورزشی شهر تهران تشکیل داده اند. به شیوه نمونه گیری در دسترس تعداد 40 مربی( مرد 14 و زن 26 ) به عنوان نمونه، به صورت داوطلبانه وارد تحقیق شدند. ابزار گردآوری داده ها فرم اطلاعات دموگرافیک و دو پرسشنامه محقق ساخته سبک های تصمیم گیری (براساس مدل رفتار رهبری کورت لوین) و اثربخشی تصمیمات بود. تجزیه و تحلیل داده ها به وسیله آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار و درصد) و آمار استنباطی (آزمون های آماری کلموگروف- اسمیرنوف، تی تک نمونه ای، تی مستقل، رگرسیون خطی چند متغیره (به روش اینتر) و ضریب همبستگی پیرسون) و با کمک نرم افزار SPSS/24 انجام شد. نتایج آزمون تی تک نمونه ای نشان داد که مربیان ورزشی در متغیر اثربخشی تصمیمات از وضعیت مطلوبی برخوردارند، همچنین مشخص شد که سبک تصمیم گیری غالب در بین آنها، سبک مردم سالارانه است. نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که بین مربیان مرد و زن در متغیرهای اثربخشی تصمیمات و کلیه سبک های تصمیم گیری تفاوت معنی داری وجود ندارد. همچنین نتایج نشان داد که بین سبک های تصمیم گیری و میزان اثربخشی تصمیمات رابطه معنی داری وجود ندارد. علاوه بر این موارد، نتایج رگرسیون نشان داد که متغیرهای سن، جنسیت، وضعیت تاهل، تحصیلات، سابقه خدمت، نوع رشته مربیگری، درجه مربیگری و سطح مربیگری با متغیر اثربخشی تصمیمات همبستگی نسبتا ضعیفی دارند که توانایی پیش بینی 30.6 درصد متغیر اثربخشی تصمیمات را دارا می باشند. به طور کلی یافته های این مطالعه می تواند در جهت تکمیل چارچوب نظری انتخاب و آموزش مربیان ورزشی مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

مربیان ورزشی , سبک های تصمیم گیری , اثربخشی تصمیمات