اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر کنترل درد و عملکرد روانی اجتماعی در بیماران مبتلا به کمر درد مزمن

هدف: هدف پژوهش تعیین اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر کنترل درد و عملکرد روانی اجتماعی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن بود.روش: این پژوهش یک مطالعه موردی بود که در آن 7 زن داوطلب از بیماران 20 تا 50 ساله مبتلا به کمردرد مزمن مراجعه کننده به بیمارستان قدس شهر اراک که شرایط ورود به مطالعه را دارا بودند به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و درمان شناختی- رفتاری بر اساس پروتکل درمانی اوتیس ( 2002) در 11 جلسه به آنها ارایه شد. جهت جمع آوری اطلاعات، آزمودنیها در 4 نوبت (پیش آزمون و دو میان آزمون در جلسات 4 و 8 و پس آزمون) به پرسشنامه های درد مزمن، ناتوانی رولند و موریس، اضطراب و افسردگی بک جواب دادند و توسط مقیاس عملکرد روانی GAF نیز به آنها نمره داده شد. داده ها پس از جمع آوری، با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس بررسی شدند.یافته ها: نتایج نشان داد نمرات آزمودنیها به طور معناداری در متغیرهای شدت درد ادراک شده (P=0/000) و محدودیت عملکرد ناشی از درد (P=0/001) کاهش یافته است، در متغیرهای اضطراب (P=0/004) و افسردگی (P=0/168) تفاوت معنی داری مشاهده نگردید و در متغیر عملکرد روانی اجتماعی (P=0/004) افزایش نمره ها وجود داشت.نتیجه گیری: درمان شناختی رفتاری بر شدت درد ادراک شده و محدودیت عملکرد در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن موثر است و می تواند به عنوان یک راهبرد درمانی در بهبود عملکرد و کاهش شدت درد مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

درمان شناختی رفتاری , کمردرد مزمن , شدت درد , عملکرد اجتماعی