بررسی نور و آسایش حرارتی با در نظر گرفتن ابعاد بازشوها در زمستان نشین و تابستان نشین خانه های سنتی شیراز

نور یکی از مهم ترین عوامل کیفیت، پویایی و سرزندگی آثار معماری است و همچنین نور در بناهای سنتی ارزش های هنری، تاریخی و فنی ساختمان را نمایان می سازد. اندازه فرم و ابعاد بازشو به صورت مستقیم بر جایگاه نور در خانه های تاریخی تاثیرگذار بوده است. در این مقاله به بررسی نور و آسایش حرارتی با در نظر گرفتن ابعاد بازشوها در زمستان نشین و تابستان نشین در خانه های سنتی مورد پژوهش حاضر قرار گرفته است. و روش تحقیق آن از نوع توصیفی تحلیلی می باشد، داده های پژوهش براساس گردآوری اطلاعات به روش کتابخانه ای و میدانی می باشد و نمونه مورد تحقیق حاضر 3 خانه تارخی منطقی نژاد، سعادت و اردکانی در اقلیم گرم و خشک شیراز می باشد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که تعداد بازشوها در ضلع جنوبی و شمالی از تعداد بیشتری برخوردار بوده به دلیل مهم شمردن فضاها و همچنین اکثر ارتفاع بازشوهای تابستان نشین بیشتر از زمستان نشین بوده به علت ایجاد کوران هوا، ارتفاع کم بازشوها در زمستان نشین باعث گرم شدن محیط اتاق می شود. همچنین در مقاله حاضر نسبت سطح بازشو به سطح دیوار مورد بررسی قرار گرفت طی این بررسی ها نسبت بازشوها به سطوح در سمت جنوب خانه ی منطقی نژاد 53 درصد؛ خانه سعادت 22 درصد و در خانه اردکانی 55 درصد می باشد طی بررسی ها خانه ی منطقی نژاد و اردکانی بیشترین بازشو و نورگیر را در این جهت تشکیل داده اند. در نمای شمالی نسبت بازشو به دیوار در خانه ی سعادت 27 درصد و در خانه ی اردکانی 44 درصد می باشد این نسبت به در نمای شرقی و غربی حدودا به یک پنجم می رسد.

Keywords:

نور , آسایش حرارتی , بازشوها , زمستان نشین و تابستان نشین , خانه های سنتی