ارایه مدل تحلیلی مشارکت شهروندی در دستیابی به توسعه پایدار شهری مطالعه موردی: شهر کرمان

با تغییر رویکرد برنامه ریزی کلاسیک و سیستمی در دهه های70 و 80 میلادی و روی آوری به برنامهریزی استراتژیک رشد توسعه پایدار شهری مورد توجه قرار گرفته است اما، همچنان شاهد یک خلاء و شکاف بزرگ برای رشد و توسعه شهرها بدون توجه به نقش مردم و عدم مشارکت آنها در روند طرحریزی و برنامه ریزی های شهری بود. این بی توجهی درکشورهای در حال توسعه پیش از پیش دیده شده است. رشد سرسام آور جمعیت کشور و به طبع آن افزایش جمعیت شهری طی دهه های اخیر باعث بروز مشکلات متداولی برای ساکنین شهرها شده است، مشکلاتی که آسایش و امنیت شهروندان را تحت تاثیر قرار داده، از جمله افزایش آلودگی هوا، مشکلات حمل و نقل درون شهری، آلودگی آبهای سطحی و زبرزمینی، کاربریهای ناسازگار و افزایش بیش از حد کارخانجات صنعتی در داخل و حومه شهرها؛ بنابراین مشارکت به عنوان یک فرایند پایدار در سرمایه اجتماعی سعی داشته تا همه اقشار مردم را در همه مراحل توسعه شهری ب. تاه کار گرفته تا بتوان محیط شهری قابل قبول برای شهروندان فراهم آورد. هدف این پژوهش ارزیابی و تحلیل نقش مشارکت شهروندان در اعتلای توسعه پایدار شهری، شهر کرمان انجام شد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی – تحلیلی و مبتنی بر مطالعات اسنادی میباشد. بدین منظور از آزمونهای آماری تک نمونهای، رگرسیون استفاده شد. در این راستا حجم نمونه با استفاده از روش نمونه گیری کوکران برابر با 384 تعیین گردید. نتایج حاصل از پژوهش نشان داده است که، نقش مشارکت شهروندان در دستیابی به توسعه پایدار منطقه موردمطالعه پایین تر از سطح مطلوب نشان دارد. به طوری که مقدار محاسبه شده مشارکت شهروندان کمتر 2,95 کمتر از حد مبنا (3) بدست آمده و در نهایت آزمون رگرسیون داده است که از میان شاخصهای تاثیر گذار مشارکت شهروندان، شاخص اقتصادی با ضریب بتا 0,288 بیشترین تاثیر را در میان شاخصهای مشارکت شهروندان داشته است. سپس به ترتیب شاخصهای اجتماعی– فرهنگی و زیست محیطی- بهداشتی با ضریب بتا 0,265 و 0,256 و در اخر شاخص نهادی - مدیریتی با ضریب بتا 0,234 بیشترین تاثیر را در نقش مشارکت شهروندی در برقراری توسعه پایدار شهری نشان داده شده است.

Keywords:

مشارکت , شهروندان , توسعه پایدار شهری , شهر کرمان