دموکراسی جهانی در بستر حقوق و شهروندی فرهنگی آرمان یا واقعیت؟

با توجه به افزایش تنوع فرهنگی در سراسر جهان، در این قرن شهروندان نیاز به دانش، نگرش و مهارتهاییبرای عملکرد در جوامع فرهنگی خودشان و همچنین فراتر از مرزهای فرهنگی خود دارند. آنها همچنین باید مایلبه مشارکت در ساخت یک فرهنگ ملی و مدنی نیز باشند که اخلاقی و صرفاً اجتماعی است. شهروندی فرهنگی درجامعهای چندفرهنگی، این امکان را فراهم میکند که بدون تهدید وحدت عام سیاسی یک جامعه ی ملی، حقاقلیتها در حفظ زبان خود در متن خانواده و اجتماع گروهی شان، حق انجام مراسم دینی، حق سازماندهی روابط درچارچوب خانواده و اجتماع محلی و نیز حفظ رسوم اجتماعی و جمعی افراد به رسمیت شناخته شود. به همین ترتیب،امنیت جهان و حتی واحدهای ملی نیاز به پذیرش چندگانگی و چندفرهنگی بودن دارد. پیامد تنوع گرایی و پذیرشچندگانگی، رد تصور جامعهای کامل است که در آن همهی آرمانها و خیرهای اصیل به دست می آیند. پذیرش تنوعفرهنگی باعث میشود تا نگاه یکتا انگارانه به نگاهی همتاگرایانه تبدیل شود و زمینه برای هم زیستی مسالمت آمیزانسانها در هزارهی سوم فراهم شود. همینطور بر مبنای پذیرش تنوع فرهنگی همه ی افراد و گروه ها می توانند ازحقوق فرهنگی خود بر مبنای حقوق بشر و آزادی های اساسی و اولیه ی انسانی بهره مند شوند. همه ی فرهنگ هاامکان فعالیت مساوی همگام با سایرین را داشته باشند و هیچگونه تبعیض و نابرابری در این زمینه وجود نداشتهباشد. مقاله ی حاضر که به شیوه ی توصیفی- تحلیلی نگاشته شده است، کوشیده است تا با نگاهی بر مسأله جهانی شدن و ظهور شهروند جهانی، ماهیت و اهداف شهروند جهانی به ارتباط آن با پذیرش تنوع فرهنگی پرداخته و درادامه به نظریهی شهروندی فرهنگی؛ ماهیت و اهداف آن اشاره شده و در نهایت شهروندی فرهنگی، حقوقفرهنگی و دموکراسی جهانی به بحث گذارده شده است.

Keywords:

شهروند جهانی , دموکراسی جهانی , حقوق فرهنگی , شهروند فرهنگی