دیدار باباطاهر و حافظ به روایت مثنوی راز گل

راز گل، مثنویای است عرفانی که به تقلید و سبک و سیاق مثنوی مولوی در قرن دهم هجری( 920 ق) سروده شده است. این مثنوی که شاعری گمنام با نام محمد صحیحی آن را به نظم کشیده، متضمن داستان هایی عرفانی است که قهرمان یکی دو داستان آن باباطاهر عریان است. در این داستان های تخیلی که بین حافظ شیرازی و باباطاهر همدانی رخ می دهد، باباطاهر در درجهای بسیار بالاتر از حافظ قرار می گیرد که سرانجام حافظ مرید و مفتون باباطاهر می شود. ارزش این داستان بیشتر از لحاظ انتخاب باباطاهر به عنوان شخصیت اصلی این داستان هاست. از رهگذر این داستان می توان به جایگاه والای باباطاهر در بین مردمان روزگار قرن دهم پی برد. در این تحقیق ضمن معرفی اجمالی مثنوی راز گل، بخش هایی از این کتاب که مرتبط با باباطاهر همدانی است، از روی تک نسخه ای که از مثنوی راز گل در کتابخانه مجلس نگهداری می شود، تصحیح شده است

Keywords:

حافظ , مثنوی راز گل , تصحیح , باباطاهر