جهت جریان و محل های فرار آب زیرزمینی در پولژه ی ایذه با استفاده از مطالعات هیدروژیولوزی و ژیوفیزیک

پولژه ی ایذه با وسعت 150 کیلومتر مربع در شمال شرق خوزستان در درون یک ناودیس قرار گرفته که دارای شیبب به سمت شمال است. در بخش جنوبی محور ناودیس بیرون زدگی داشته و بخش آهکی نعل اسبی شکلی پدید آورده است. در بخش شمالی یال ها به هم رسیده و محدوده بسته ای را ایجاد کرده است. رودخانه ای در آن جریان نداشته و آب های سطحی در قسمت مرکزی به صورت دو دریاچه جمع می شوند. آب در فصول تر بخش اعظمی از پولژه را می پوشاند و در فصل های خشک پسروی می کند لذا امکان استفاده از آن جهت آبیاری وجود ندارد. بنابراین امروزه تنها منبع آب برای شرب و کشاورزی آب های زیرزمینی است. استفاده بهینه تا تیر از آبخوان مستلزم شناخت آن است. در این راه شناسایی سیستم جریان و محل های ورود و خروج آب های زیرزمینی از ابتدایی ترین اقدامات است. در این تحقیق ابتدا براساس آمار موجود (فروردین ) هیدروگراف واحد چاه های مشاهده ای ترسیم شده و ماه هایی که تراز آب حداکثر و حداقل بوده انتخاب و منحنی های تراز آنها رسم شده است. اما شبکه ی جریانی که منحنی های تراز حداکثر و منحنی های تراز حداقل نشان می داد و آنچه که عملا روی زمین دیده می شد هر سه با هم متفاوت بوده و نشان دهنده ی یک رژیم خاص و پیچیده در آب های زیرزمینی منطقه بود. لذا با بررسی نقشه های زمین شناسی با منطقه، بررسی مقاطع ژیوالکتریک منطقه، بررسی وضعیت هدایت الکتریکی آب های زیرزمینی منطقه، بررسی سازندها و زمین ساخت منطقه و با توجه به بازدیدها و برداشت های صحرایی و خصوصا توجه به پدیده های کارستی منطقه، وجود حداقل سه محل قرار آب در زیر آبرفت مشخص شد.

Keywords:

پولژه , ناوودیس , هیدروگراف چاه , آب های سطحی , آب های زیرزمینی , سازند , زمین ساخت , ژیوالکتریک , هدایت الکتریکی , کارست