بررسی تغییرات منطقه ای بارش سالانه استان خوزستان با کاربرد روش زمین آماری کریجینگ مبتنی بر GIS

از آن جا که ریزش های جوی با تغییرات مکانی و زمانی زیادی همراه هستند، اطلاعات موجود در خصوص توزیع عوامل آب و هوایی و سینوپتیکی ریزش های جوی بسیار اندک است. موقعیت و تراکم نامناسب ایستگاه های باران سنجی، ضرورت برآورده داده های بارش در نقاط فاقد آمار و تعمیم داده های نقطه ای به داده های منطقه ای را نشان می دهد. روش های زمین آمار از جمله روش های تعیین توزیع مکانی بارش است که با توجه به در نظر گرفتن همبستگی، موقعیت و آرایش مکانی داده های نقطه ای، کاربرد گسترده ای یافته اند. در مقاله حاضر از بارش متوسط سالانه 33 ساله (1393-1360)47 ایستگاه باران سنجی استان خوزستان به منظور تخمین و میان یابی بارندگی برای کل نواحی استان خوزستان از روش های کریجینگ (Kriging) استفاده شد و در نهایت نتایج حاصل از اجرای مدل و ارزیابی دقت آن ها نشان داد که در بین روش های کریجینگ، روش معمولی گوسی از کم ترین خطا نسبت به سایر روش های کریجینگ برخوردار می باشد. در نهایت باید اذعان کرد که روش های درون یابی بسته به نوع متغیر و همچنین ویژگی های منطقه مورد مطالعه، تراکم نقاط اندازه گیری و نحوه آرایش آن ها دقت متفاوتی را ارایه می کنند و نمی توان نتایج یک منطقه را براحتی به منطقه ای دیگر تعمیمی داد.

Keywords:

درون یابی , کریجینگ , بارندگی