بررسی پدیدارشناسانه خانه های سنتی گرگان (ارایه راهکارهایی در جهت احیا مکان)

امروزه از دست رفتن مکان حقیقتى است که نوعى سرگشتگى و بیگانگى را براى انسان به ارمغان آورده است. سکونت گاه هاى انسانى به سرپناهى موقت، بدون معنا و بى ثمر که, منجر به ایجاد بیگانگى گشته است تقلیل پیدا کرده اند. ساماندهی محیط زندگی با تعریف روشن عرصه های خصوصی و عمومی و ایجاد سلسله مراتب فضایی میسر می شود و عرصه های تعریف شده زندگی نیز، احساس تعلق به محیط را افزایش می دهد و به محیط های مسکونی هویت و معنا می بخشد.در این میان از دیدگاه پدیدارشناسانه توجه به مولفه های مکان (فضا و کاراکتر) و کنکاش در ساختار مولفه های فضایی معماری سنتی واجد معنا و هویت (محصوریت، مرکزیت، مرز و محدوده، قلمرو و عرصه بیرونی و درونی) که از اصول اساسی در احراز هویت مکان های انسان ساز به شمار می روند، ضروری می باشد. لذا در مقاله حاضر موضوع پر اهمیت خانه، نه صرفا بر اساس دیدگاه های کالبدی مرسوم بلکه به مثابه یک مکان از دیدگاه پدیدارشناسی مورد نقد و بررسی قرار گرفته است و با روش توصیفی به شناسایی مفاهیم و عناصر مرتبط با مکان در خانه های مسکونی سنتی گرگان می پردازد. تا به راه حلی اساسی در جهت یافتن معانی و ارزش های اصیل در معماری معاصر دست یافت.

Keywords:

پدیدارشناسی , مکان , عناصر مکان , پدیدارشناسی مکان , خانه های سنتی گرگان