تحلیل نشانه معناشناختی هژمونیک گفتمان عاطفی در ادبیات پایداری (پژوهش موردی شعر در امواج سند و ابد الصﱡبار)

این مقاله با رویکرد نشانه- معناشناسی به بررسی نظام عاطفی حاکم بر دو شعر مقاومت محور در اثر مهدی حمیدی شیرازی با عنوان در امواج سند و شعر ابد الصﱡبار سروده محمود درویش می پردازد. درروند تطبیق این دو شعر سازوکارهای تولید، شکل گیری، تداوم معنای عاطفی و تعامل آن، با سایر معانی به تصویر کشیده شد و نشان داده شد که هر یک از نشانه -معناها چگونه درگذر از فضای تنشی دخیل در گفتمان عاطفی، هژمونی مقاومت و ناسیونالیسم را با آفریدن شوش ها و کنش های ارزش آفرین و اسطوره ساز بنا میکنند. همچنین در تحلیل گفتمان عاطفی دریافتیم که دو گفته پرداز (حمیدی و درویش) با عناصری چون ریتم، افعال موثر، نقش جسمی ادراکی، صحنه پردازی عاطفی و عناصر عاطفی کنش زا و ساکن و نیز با حاضر سازی غایب و بیان نوستالژیک توانستند گفتمان پایداری را به نحوی پیش ببرند که هژمونی مقاومت را که سینه به سینه به آنان منتقل گشته را به گفته یاب در تاثیرگذارترین حالت انتقال دهند و درنهایت اسطوره پایداری و مقاومت به عنوان گونه ارزشی مسلم معرفی میشود و در خلال آن لزوم پاسداری از این ارزش ها از گفته یاب به طور غیرمستقیم درخواست می شود و شوش گر در خلال این گفتمان هژمونی پاسداری از وطن را به طرق مختلف، نظیر مهاجرت، جان فشانی و شهامت را می آموزد و بدین ترتیب شاعران مخاطبین خود از طریق این گفتمان ترغیب به پاسداری از مام وطن می سازند.