محاربه در فقه امامیه و قانون مجازات اسلامی 1392

مبنای جرم انگاری محاربه در حقوق کیفری ایران، آیه 33 سوره مایده است، و به رغم اینکه در این آیه، هم به محاربه و هم به افساد فی الارض، اشاره شده است اما اغلب مفسرین و قاطبه فقها معتقدند که آیه مذکور صرفا در مقام جرم انگاری محاربه است و نمی توان از این آیه، جرم انگاری افساد فی الارض را استنباط کرد. همچنین از ماده 279 ق.م.ا. مصوب 1392 چنین استنباط می شود که قانون گذار، از نظر فقهایی که محاربه را بر وجه افساد می دانند، پیروی نکرده است.

Keywords:

محاربه , سلاح , آیه 33 سوره مایده , افساد فی الارض , نا امنی محیط , انگیزه