کودهای دامی و آلودگی محیط زیست
Publish place: 10th National Congress On Environmental Health
Publish Year: 1386
Type: Conference paper
Language: Persian
View: 4,977
This Paper With 7 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
NCEH10_123
Index date: 16 August 2009
کودهای دامی و آلودگی محیط زیست abstract
کودهای دامی منشاء باکتریهای بیماریزای خطرناکی هستند که میتوانند عامل آلودگی خاک و آبهای سطحی و زیرزمینی باشند. این پژوهش با هدف بررسی پتانسیل آلودهکنندگی کودهای آلی مختلف و میزان آزادسازی باکتری از تیمارهای کود در طول زمان آبشویی ستونهای خاک - کود انجام شد. تیمارهای کود شامل کود گاوی، کود مرغی و لجنفاضلاب میباشد که به نسبت 10 تن بر هکتار بر حسب وزن خشک بر روی سطح ستونهای خاک پخش گردید. مجموع کود و ستونخاک با آب شهر با دبی برابر با 16 سانتیمتر مکعب بر ساعت آبشویی شد. در ابتدا و انتهای آزمایش آبشویی نمونهای از کود برداشته، پس از عصارهگیری و رقیق کردن آن بر روی محیط کشت ائوزینمتیلن بلو کشت داده شد. سپس تعداد باکتری اشریشیاکولی و کل باکتریهای گرام منفی، به روش شمارش زنده شمارش گردید. با محاسبه غلظت باکتری کود بر حسب کلونی بر میلیگرم کود میزان بقاء و آزادسازی باکتری در تیمارهای کود در طول زمان آبشویی مورد مقایسه قرار گرفت. کود مرغی خانگی بیشترین میزان باکتری اشریشیاکولی داشت و تأثیر آن در آلودگی محیط زیست نسبت به دو تیمار کودی دیگر بیشتر بود. کود گاوی باکتری اشریشیاکولی کمتری داشت. اما در لجنفاضلاب نسبت به تیمارهای کودی دیگر به علت پایین بودن سطوح جذب (میزان مواد آلی) درصد باکتری بیشتری آزاد شد. در کود مرغی به علت سطوح جذب زیاد و تراکم زیاد باکتری در آن میزان بقاء و جذب باکتری در طول زمان آبشویی نسبت به تیمارهای کودی دیگر بیشتر بود. سرعت آزاد سازی باکتری در کود مرغی کندتر بود و بمراتب مدت زمان تأثیر آن در آلودگی آبهای سطحی و زیرزمینی طولانیتر است. بنابراین توصیه میشود مدیریت مناسبی در استفاده از کودهای دامی در زمینهای کشاورزی به عمل آید بطوریکه بتوان حداقل میزان آلودگی ایجاد شود.
کودهای دامی و آلودگی محیط زیست authors
ستار زندسلیمی
کارشناس ارشد مهندسی علوم خاک
محمدرضا صادقی
استادیار گروه خاکشناسی؛ دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا همدان
علی اکبر محبوبی
استاد گروه خاکشناسی؛ دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا همدان
منوچهر رشیدیان
استادیار دانشکده پزشکی و مربی دانشکده بهداشت محیط دانشگاه علوم پزشکی
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :