فرهنگ سازی ادبیات اشمیت در داستان موسیو ابراهیم و گلهای قرآن

فرهنگ، بیانگر آداب و رسوم یک ملت در مرزهای جغرافیایی خاص است و جهان بینی مردمانی را به نمایش می گذارد که با پارامترهای مختلف از سایرین متمایز می گردند. ادبیات، بازتاب فرهنگ وسخنگوی جاودانه آن است. آثار ادبی همواره فرهنگ ملل را به سایرین معرفی می کنند و در اشاعه ارزشهای یک ملت نقش مهمی دارند. تاثیر ادبیات زمانی ارزش والایی می یابد که اصول انسانی راترویج نماید. اریک امانویل اشمیت، نویسنده و فیلسوف موفق فرانسوی قرن معاصر است که از ادبیات به عنوان قالبی برای بیان افکار و دیدگاه های اعتقادی و فرهنگی خود استفاده می کند. داستان های او بسیارهنرمندانه ساخته و پرداخته شده اند. اشمیت نویسنده ای است که همواره در آثارش پیام صلح و دوستی را منتشر می کند. در دنیایی که با وجود شعارهای جهانی واحد و پیشرفت های ارتباطاتی، هنوز هم مرزهای نژادی و دینی به عنوان عوامل تفرقه ساز به کار می گیرند، اشمیت سعی دارد تا انسان ها را تنها با ابزار انسانیت متحد سازد. داستان موسی و ابراهیم و گلهای قرآن مفاهیم فلسفی و اعتقادی نویسنده رابا زبانی ساده و بی پیرایه بازگو می کند و به آسانی تمام مرزهای قراردادی را از بین می برد. در این مقاله در نظر است تا پس از معرفی نویسنده به خوانندگان فارسی زبان، این کتاب از نظر مضمونی مورد نقد وتحلیل محتوا قرار گیرد تا به این ترتیب بر موضوعات فلسفی آن صحه گذاشته شود و مشخص شود که چگونه یک داستان ادبی می تواند پیام آور صلح و دوستی باشد.

Keywords:

فرهنگ , ادبیات , اشمیت , موسی و ابراهیم , دین