بررسی شهرگریزی در شعر شفیعی کدکنی

محمدرضا شفیعی کدکنی شاعر برجسته و استاد ادبیات و زبان فارسی، متخلص به م.سرشک در یکی از روستاهای تربت حیدریه ی خراسان و در یک خانواده ی روحانی کشاورز متولد شد. وی با برخورداری از پشتوانه ادبیات کهن و آگاهی عمیق، اشعاری منسجم سروده است. درون مایه شعر شفیعی غالبا اجتماعی است. م. سرشک، در اولین دفتر شعر خود، سبکی رمانتیک را دنبال می کرد. اما طولی نکشید که به شعر سمبولیسم اجتماعی متمایل شد. جامعه گرایی و نمادگرایی، دو ویژگی اساسی این جریان است. در این مقاله به موضوع شهرگریزی در اشعار او پرداخته می شود

Keywords:

شعر معاصر فارسی , شفیعی کدکنی , مضمون شعری , شهرگریزی