تجلی اصل درد انسانی در ادبیات معاصر با تاکید بر اشعار فروغ فرخزاد و سیمین بهبهانی

درد و رنج به عنوان یکی از وجوه برجسته تراژیک زندگی، از جمله مسایلی است که هر انسانی در طول حیات خود با آن مواجه بوده و یا خواهد شد. این مسیله در هنر و ادبیات به طور عام و ادبیات معاصر و به ویژه شعر زنان به گونه ای منعکس شده است که بررسی و تحلیل آن؛ نیازمند تحقیقی وسیع و جامع است. آنچه در این مقاله آمده، بررسی شعر دو شاعر برجسته زن معاصر یعنی فروغ فرخزاد و سیمین بهبهانی با توجه به مسیله درد و رنج و در چهار محور ماهیت شناسی، وجود شناسی، غایت شناسی و وظیفه شناسی درد و رنج است. روش پژوهش؛ با توجه به این چهار اصل، بدین گونه است که ابتدا با توجه به مجموعه جامع آماری، میزان معرفت و تحدید درد و رنج در بحث ماهیت شناسی تبیین شد و در ادامه در بخش وجودشناسی؛ فلسفه وجودی درد و رنج، انواع آن با توجه دو مولفه رنج های گریزپذیر و گریزناپذیر و علل و راه های رهایی از آنها بررسی و تحلیل شد. در بحث غایت شناسی و وظیفه شناسی درد و رنج نیز سعی شد تا افق اندیشه دو شاعر یه صورت مقایسه ای، بررسی و نوع رویکرد آن دو در برابر درد و رنج های خود و دیگران تبیین شود

Keywords:

درد و رنج , فروغ فرخزاد , سیمین بهبهانی , شعر معاصر