نمودهای مردم شناختی در گویش میناب

از مهمترین شاخص و تمایز ملل و اقوام مختلف همانا زبان آنهاست. زبان که خود مقوله ای فرهنگی است میتواند بارزترین شناسه هویت تاریخی، اجتماعی، قومی و ملی یک ملت محسوب شود و گونه های آن چون لهجه و گویش غنای فرهنگی به زبان اصلی میبخشد میراث گران بهای ما که زبان، لهجه و گویش های ایرانی قسمتی از آن میباشد ریشه ای دیر پای دارد که به قدمت این سرزمین کهن است. استان هرمزگان از نظر غنای لهجه ای یکی از مهمترین نقاط کشور می باشد لهجه های مینابی، رودانی، بشکردی فیشوری، کومزار بندری از لهجه ها و گویش های بارز کشور است که فقط بشکردی با دو لهجه مارزی گال و ملکی گال در شهرستان میناب بیش از 1400 سال قدمت دارد. دراین مقاله گویش میناب از جنبه ی مردم شناختی مورد بررسی قرار میگیرد و ازاین رهگذر به چیستانها، لالایی ها، ضرب المثل ها، ترانه ها و قصه ها اشاراتی میرود.

نمودهای مردم شناختی در گویش میناب Keywords:

میناب , گویش , چیستان , ضرب المثل , قصه , لالایی , ترانه