اثرات کاربرد کودهای شیمیایی، ورمی کمپوست و کود مرغی بر صفات زراعی نخود در شرایط دیم

این تحقیق به منظور بررسی اثرات کاربرد کودهای شیمیایی معمول، ورمی کمپوست و کود مرغی بر خواص زراعی و عملکرد نخود در شرایط دیم به صورت یک آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سال زراعی 95-94 انجام شد. عامل اول، کود در 6 سطح شامل: 1- شاهد(بدون کود)، 2- کود شیمیایی معمول (NPK) براساس آزمون خاک و توصیه کودی، 3- ورمی کمپوست (10 تن در هکتار)، 4- کود مرغی ( 5 تن در هکتار)، 5- کود شیمیایی ( 50 درصد) + ورمی کمپوست ( 50 درصد)، 6- کود شیمیایی ( 50 درصد) + کود مرغی ( 50 درصد) و عامل دوم، رقم شامل 2 رقم آزاد و عادل از ارقام اصلاح شده تیپ کابلی نخود بود. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد دانه و بیولوژیک و تعداد غلاف در بوته توسط تیمار کود مرغی خالص با اختلاف معنیداری نسبت به شاهد به دست آمد و در بیشتر صفات کود ورمی کمپوست رتبه دوم را پس از کود مرغی دارا بود. در میان تیمارهای کودی بیشترین و کمترین میزان عملکرد دانه با مقادیر 1410 و 1135 کیلوگرم در هکتار به ترتیب در تیمارهای کود مرغی و شاهد به دست آمد. مقایسه دو رقم نشان داد که رقم آزاد در بیشتر صفات از جمله عملکرد دانه و بیولوژیک، وزن صد دانه و شاخص برداشت نسبت به رقم عادل برتری معنی دار داشت. بر اساس نتایج این آزمایش کاربرد کودهای ارگانیک مرغی و ورمی کمپوست با توجه به برتری در عملکرد و سایر صفات مهم، در زراعت دیم نخود قابل توصیه می باشد.

Keywords:

عملکرد دانه , کود آلی , نخود