الگوریتم اولویت بندی پروژه های بهبود سازمان با استفاده از منظرهای امکان پذیری و بهداشت محیط و ایمنی کارکنان درکنار منظرهای مدل BSC و تکنیک هایFMCDM (مطالعه ی موردی: مجتمع گاز پارس جنوبی)

مدل تعالی EFQM با تعیین جایگاه سازمان در مسیر تعالی، ابزاری عملی برای کمک به سازمان ها است که به درک کمبودها و نواقصشان کمک می نماید. این مدل با ارایه راهکارهایی در قالب پروژه های بهبود، به سازمان کمک می نماید که در مسیر سیستم های مدیریتی مناسب پیش رود. مدل خودارزیابی EFQM به عنوان ابزار مدیریت کیفیت فراگیر به علت کمبود امکانات و محدودیت منابع سازمان ها با مشکل عدم اولویت بندی پروژه های بهبود مواجه است ازاین رو ضرورت اولویت بندی استراتژیک پروژه های حاصل از خودارزیابی در سازمان ها وجود دارد. هدف از پژوهش حاضر ارایه ی روشی با استفاده از شاخص های مالی و غیر مالی در مناظر مدل BSC در کنار مناظر امکان پذیری وبهداشت محیط و ایمنی کارکنان در مجتمع پنچم پالایشگاه پارس جنوبی است .در این مطالعه با استفاده از روش FDEMATEL به تعیین میزان تاثیر و اهمیت منظرهای اولویت بندی پرداخته شده است . به علاوه با استفاده از رویکرد فازی در تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره از جمله FANP، FTOPSIS به اولویت بندی استراتژیک پروژه ها پرداخته شده است. این تحقیق ازنظر نوع هدف کاربردی و ازنظر روش پیمایشی و ازنظر گردآوری اطلاعات میدانی است. جامعه ی آماری تحقیق از 7 نفر از مدیران و کارشناسان مجتمع گاز پارس جنوبی تشکیل شده است. به علاوه مصاحبه و پرسش نامه ابزار مورد استفاده در تحقیق است. نتایج اولویت بندی پروژه های بهبود منجر به تعیین اهمیت منظر مالی در سازمان و اولویت بندی 24 پروژه ی بهبود ازجمله پروژه تهیه سیستم داشبورد جهت پایش شاخص های استراتژیک و طراحی سامانه جمع آوری و محاسبه شاخصهای فرآیندی و کلیدی سازمان ، برنامه ریزی استراتژیک با رویکردBSC و استقرار نظام مدیریت دانش شده است.

Keywords:

اولویت بندی پروژه های بهبود , منظرهای اولویت بندی , FDEMATEL , FANP , FTOPSIS