بررسی تعهد به نفع شخص ثالث به عنوان عوض قرارداد در فقه امامیه و حقوق مدنی ایران
Publish place: اولین همایش حقوق و امور مدنی
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 630
This Paper With 6 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
LAWNATANZ01_004
تاریخ نمایه سازی: 26 مرداد 1397
Abstract:
اصل نسبی بودن قراردادها اقتضا دارد که اثر قرارداد دامن گیر طرفین قرارداد و قایم مقام آنان شده و نسبت به اشخاص ثالث بی تاثیر باشد. با این حال، مواردی را می توان یافت که از این قاعده عدول شده است. یکی از موارد تعهد به نفع شخص ثالث است که در ماده 196 قانون مدنی ایران به آن اشاره شده است. به موجب این ماده، طفین می توانند ضمن قراردادی که برای خود منعقد می سازند، تعهدی به نفع شخص ثالث بکنند اما پرسش قابل طرح در این است که آیا طرفین می توانند قرارداد را به نحوی منعقد سازند که تعهد به نفع شخص ثالث به عنوان عوض قرارداد و دااری نقش اصلی در ان باشد در این موضوع در فقه امامیه و حقوق مدنی ایران به این نتیجه می رسیم که هم در فقه امامیه و هم در حقوق مدنی ایران، چنین امکانی وجود دارد.
Authors
سیدمرتضی موسوی
دانشجوی دکتری حقوق جزا و جرم شناسی