تحلیل فقهی و حقوقی تغلیظ دیه

یکی از احکام امضایی دین مبین اسلام، پرداخت دیه می باشد که کتاب چهارم قانون مجازات اسلامی جدید التصویب تحت عنوان کتاب دیات به آن اختصاص یافته است. ماده 555 قانون فوق الذکر بیان می دارد: هرگاه رفتار مرتکب و فوتمجنعلیه هر دو در ماه های حرام محرم، رجب، ذی القعده و ذی الحجه یا درمحدوده حرم مکه، واقع شود خواه جنایت عمدی خواه غیر عمدی باشد، علاوه بر دیه نفس، یک سوم دیه نیز افزوده ی گردد. سایر مکان ها و زمان های مقدس و متبرک مشمول حکیم تغلیظ دیه نیست با توجه به قیود عمدی و غیر عمدی بودن جنایت در ماده مذکور، مبانی فقهی حقوقی این حکم قابل بررسی است. در نوشتار حاضر نگارندگان برآنند تا با بررسی ادله حکم تغلیظ دیه، ثابت نمایند که خروج قتل محض از تحت حکم مذکور در ماده 555 ق. م. ا مناسب بنظر می رسد.

Keywords:

قتل , دیه , تغلیظ , خطای محض , شبه عمد