بررسی اصول فقهی تحذیر از دیدگاه علمای فقه اسلامی
Publish place: Third National Conference on the Millennium and Humanities
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 353
This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCTMH03_183
تاریخ نمایه سازی: 26 مرداد 1397
Abstract:
از نظرات فقها و حقوق دانان، استفاده می شود که هرگاه شخص حقیقی یا حقوقی بر اساس شرایط اولیه و حسب مورد، هشدارهای لازم را به مصدوم داده باشد، این اعلام خطر و هشدار اولیه مسیولیت جبران خسارت احتمالی را از ذمه وی برمی دارد و هشداردهنده مسیول خسارتی نیست که از رهگذر فعل او از آیات قرآن، می توان به آیه کریمه (ولا تلقوا بایدیکم الی التهلکه) بقره: 195 اشاره کرد، و از روایات، به حدیث منسوب به امام جعفر صادق (علیه السلام) که داستان قضاوت امیرالمومنین(علیه السلام) در خصوص بازی شرط بندی جوانان را ذکر می کند. حضرت پس از اینکه هشداردهنده را طی حکمی تبریه نمود، فرمود: قد اعذر من حذر کسی که هشدار داده، معذور است. مفاد ادله قاعده تسبیب و اقدام نیز از جمله مبانی فقهی این قاعده است. در کنار این ادله، می توان از بنای عقلا به عنوان مهم ترین دلیل این قاعده نام برد. از مجموع ادله نقلی عقلی یاد شده، استفاده می شود: هرگاه شخصیت های حقیقی و حقوقی پیش از اقدام به کاری، که احتمال خطر دارد، هشدار اولیه را طبق شرایط لازم داده باشند و این هشدار به گونه ای بوده که طرف خطاب فرصت گریز از محل خطر را داشته باشد، در این صورت، هشداردهنده، اعم از حقیقی و حقوقی، هیچ گونه مسیولیتی ندارد و ضامن خسارت های احتمالی نیست، بلکه بر عکس، ممکن است شخص مصدوم را وادار کنند که خسارت های وارد شده را نیز بپردازد و حتی ممکن است در مواردی، علاوه بر مسیولیت مدنی، منتظر عواقب مسیولیت های کیفری هم باشد.
Keywords:
Authors
نادر مختاری افراکتی
استادیار فقه ومبانی حقوق اسلامی ،دانشگاه سیستان وبلوچستان،ایران
فریبا ابادی زاده
دانشجوی دکتری فقه ومبانی حقوق اسلامی،واحد زاهدان ،دانشگاه آزاد اسلامی،زاهدان،ایران