بر ابعاد تعارضات زناشویی (ACT) بررسی اثربخشی درمان مبتنی به پذیرش و تعهد وعواطف خودآگاه زوجین

تعهد و پذیرش یک جایگزین مهم برای اجتناب بر اساس تجربه است که شامل پذیرش فعال و آگاهانه رویدادهای شخصی است که با تاریخچه ی فرد مرتبط می شوند و با عدم تلاش لازم برای کاهش فراوانی یا تغییر شکل آن رویدادها، مخصوصا زمانی که باعث آسیب های روان شناختی می شوند، مرتبط اند. در فعالیت متعهدانه فرد تشویق می شود که نهایت فعالیت و تلاش خود را در جهت رسیدن به هدف به کار گیرد. درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش دارای دو بخش ذهن آگاهی و عمل و تجربه در زمان حال است و به افراد آموزش داده می شود که با پذیرش احساسات و هیجانات خود و خودداری از اجتناب تجربی، در لحظه حال و اکنون زندگی کرده و بهتر با چالش های روزمره مقابله کنند. هدف اصلی این پژوهش بررسی اثر بخشی درمان مبتنی به پذیرش و تعهد در کاهش ابعاد تعارضات زناشویی و بهبود عواطف خود آگاه زوجین بود. این پژوهش نیمه آزمایشی، از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل کلیه زوجینی بود که در سال 1395 به مرکز مشاوره خانواده پیوند شهر اسلام آباد غرب مراجعه نموده بودند. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، تعداد 30 زوج انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه های تجدید نظر شده تعارض زناشویی (MCQ-R) عواطف خود آگاه (TOSCA) استفاده گردید. جهت تحلیل داده ها، از آمار توصیفی و آمار استنباطی ( آزمون تحلیل کوواریانس ) استفاده شد. یافته های به دست آمده نشان داد که میانگین نمرات کاهش تعارضات زناشویی و عواطف خود آگاه در پس آزمون گروه آزمایش به طور معنا داری از میانگین نمرات پس آزمون در گروه کنترل بالاتر است. بر اساس یافته های این تحقیق می توان گفت که درمان پذیرش و تعهد بر کاهش ابعاد تعارضات زناشویی و بهبود عواطف خود آگاه موثر است.

Keywords:

پذیرش , تعهد , تعارضات زناشویی , عواطف خود آگاه