معماری معاصر و نقش آن بر جامعه ایران

در حال حاضر با توجه به عقب ماندگی های بسیار علمی، اقتصادی و تکنولوژیکی و غیره در ایران، رویکرد عمومی کشور به سمت وارد کردن علوم و تکنولوژی مدرن از غرب در عرصه های مختلف بوده است؛ در حالی که هیچگونه ارزیابی از نتیجه این شتابزدگی در ورود و استفاده از تکنولوژی خاصه در معماری صورت نگرفته است. از سوی دیگر، همجواری فرهنگ، هویت و دیگر مختصات جامعه ایرانی با تکنولوژی مدرن آنهم به صورت ابتدایی و ناقص، ناهنجاری هایی را سبب گردیده است. شرایط امروز جامعه ایران به گونه ای است که سردرگمی میان دو دیدگاه جهانی گرا و محلی گرا از بزرگترین چالش هاست. هر سرزمینی یک روح، یک تفکر، یک فرهنگ، یک معماری دارد که قابل تداوم است و باید تداوم پیدا کند. آنجا که مسکن یک نیاز اجتماعی و اولویتی است مقدم بر تمام کارهای دیگرکه از جانب اجتماع به معماری تحمیل می شود. تنوع گرایی، کثرت گرایی، التقاط و تعدد دیدگاه ها از اصلی ترین شاخصه های معماری معاصر در دهه های اخیر است. گرایش به سمت دیدگاه جهانی گرا در معماری با جدایی و انفصال از گذشته و تاریخ رو به سوی معماری جهانی دارد. در اکثر موارد بدون آگاهی های نظری و شناخت دقیق مفاهیم فکری گرایش های جهانی، معمار ایرانی رو به تقلیدی کورکورانه و سطحی آورده است. عدم شکل گیری یک بنیان اندیشه ای منسجم در ذهن معماران حتی موجب می شود در برداشت سطحی از آثار جهانی نیز به یک شیوه بسنده نکرده و با اعمال سلیقه های شخصی،کثرت گرایی و التقاط را دامن بزنند. لذا باتوجه به مطالب فوق مقاله حاضر بدون ورود به جزییات فیزیکی و فنی و مصالح و کالبدی آن ها با اشاره به برخی از اصلی ترین ویژگی های مسکن ایرانی مطلوب که امروزه خواست مردم بوده و رعایت آن ها سبب ایجاد محیطی مطلوب برای زندگی بر اساس شاخصه فرهنگی خواهد شد، به نگارش در آمده است. ابعاد مختلف تاثیر پذیری جامعه ایران از مفاهیم معماری مدرن، از اهداف مقاله و سامانه ی جستجوی آن نیز کیفی است.

Keywords:

معماری معاصر , فرهنگ , هویت , سنت