پدیده ناسازگاری زمانی1 و راهکارهای پیشنهادی اقتصاد اسلامی

یکی از پدیده های مهم دراقتصاد کلان پویا2 که از سوی کیدلند 3 و پرسکات4 برندگان جایزه نوبل 2004 اقتصاد، مطرح شده است، ناسازگاری زمانی است. ناسازگاری زمانی یعنی شرایطی که در زمانی مانند t، تصمیم یک عامل اقتصادی برای اجرا در زمان t+1،بهینه بوده ولی با فرارسیدن زمان t+1، تصمیم مذکور دیگر بهینه نگردد. بروز این پدیده در رفتارهای عوامل اقتصادی، منجر به انحراف معنادار سیاست های پولی و اهداف نهایی اقتصاد کلان و بیثباتی تعادلهای بلندمدت میشود.در این مقاله با استفاده از روش تحلیل توصیفی، نشان داده می شود؛ انعطاف پذیری مکانیزیم قیمت در بازارها و راهکارهای متعارف نظام سرمایه داری مانند وکالت5، قاعده6 و خوش نامی 7 در جلوگیری از بروز ناسازگاری زمانی، به دلیل مبانی حاکم بر ریشه های شکل گیری نظریه ناسازگاری زمانی که مبتنی برعقلانیت ابزاری حاکم بر رفتار تصمیم گیر اقتصادی و انسان اقتصادی ذاتا بیصبر و خود دوست8 است9، نمی تواند از بروز بی تعادله ای اقتصاد کلان در طول زمان، جلوگیری نماید. لذا ازمنظر اندیشه اسلامی، براساس ویژگی های انسان اقتصادی مورد نظر دین مبین اسلام،میتوان از بروز ناسازگاری زمانی جلوگیری نمود.

Keywords:

ناسازگاری زمانی , خود دوستی , عقلانیت , انسان اقتصادی , اسلام