رسیدگی به جرایم اطفال در قانون آیین دادرسی کیفری 1392

به توجه به اهمیت جایگاه کودکان و اطفال که آینده ساز جامعه میباشند قانون گذار باید نگاهی ویژه به این اشخص داشته باشد و در این راستا قانون گذار جمهوری اسلامی تلاش کرده تا در قانون مجازات 1392و آیین دادرسی کیفری نگاه ویژه ای به این اشخاص داشته باشد. بر اساس مبانی جرم شناختی و جرم شناسی واقعیت های اجتماعی کودک و نوجوان افتراقی بودن فرآیند رسیدگی به جرایم کودکان و نوجوانان ضرورتی انکارناپذیر است. هدف از افتراقی سازی فرآیند رسیدگی این گروه اصلاح و بازپروری آنان در جامعه است. در قلمرو سیاست کیفری ایران این موضوع فاقد رویه واحد بوده و قانون گذار در بره ههای زمانی مختلف رویکردهای متفاوتی را درنظر گرفته است. در این خصوص سیاست کیفری ایران از رهگذر قانون آیین دادرسی کیفری تغییرات مهمی را به خود دیده و در برخی موارد نوآوری به همراه داشته است. در این نوشتار با نگاهی انتقادی نوآوری های سیاست کیفری قانونگذارایران در سال 1392 در زمینه رسیدگی به جرایم کودکان و نوجوانان مورد بررسی قرار می گیرد. در این مقاله که به روش توصیفی تحلیلی و کتابخانه ای انجام شده سعی بر این شده که نگاه قانونگذار در آیین دادرسی کیفری به بزهکاری اطفال و جرایم مرتکب از سمت اطفال بررسی شود.

Keywords:

بزهکاری , اطفال , قانون جدید