استعدادیابی و نقش تجارب حرکتی داوطلبان در موفقیت آنها در آزمون های ورودی رشته تربیت بدنی

هدف از پژوهش حاضر که از نوع مطالعات توصیفی و پیمایشی میباشد، بررسی استعدادیابی و نقش تجارب حرکتی داوطلبان در موفقیت آنها در آزمونهای ورودی رشته تربیت بدنی بود. نمونه آماری را 710 نفر از داوطلبان سال تحصیلی 90 89 دانشگاه پیام نور که به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند، تشکیل دادند. شایان ذکر است که از آزمون کلموگروف اسمیرنوف جهت بررسی نرمال بودن داده ها، آزمون لون برای بررسی تجانس واریانس، آزمون یومن ویتنی جهت بررسی تفاوت بین میانگین رتبه ها و آزمون تی مستقل به منظور بررسی تفاوت بین میانگینها استفاده گردید. نتایج نشان میدهد که در وضعیت استقامت عضلات کمربند شانه ای و عضلات شکم و چابکی داوطلبان با دیپلم تربیت بدنی نسبت به داوطلبان با دیپلم غیرتربیت بدنی تفاوت معناداری به لحاظ آماری مشاهده نمیشود و تنها نیروی عضلانی داوطلبان دیپلم تربیت بدنی نسبت به سایر دیپلمها تفاوت معناداری داشته و بالاتر میباشد. یافته های پژوهش حاضر از این جهت حایز اهمیت و تحلیل میباشند که محدودکردن زمینه های پذیرش دانشجوی تربیت بدنی در مقاطع بالاتر )به ویژه کارشناسی ارشد( به دانش آموختگان تربیت بدنی نمیتواند ایده قابل قبولی باشد و ممانعت از ورود آن دسته از داوطلبانی که دارای علاقه واقعی به تحصیل در رشته تربیت بدنی هستند؛ اما سوابق تحصیلی آنها در رشته غیرهمنام میباشد، فاقد توجیه علمی بوده و استمرار روند فعلی مبنی بر آزادگذاشتن ورود به این رشته از سایر رشته های تحصیلی، زمینه جذب بهتر استعدادهای ورزشی در این رشته را فراهم خواهد آورد

Keywords:

تجارب حرکتی , استعدادیابی , آزمون ورودی , تربیت بدنی