تاثیر کاهش روی با اعمال تغذیه تکمیلی نانو کود روی برای لوبیا چیتی

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 467

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ASESNR03_005

تاریخ نمایه سازی: 11 شهریور 1397

Abstract:

تاثیر کاهش روی در مناطق کم باران یا دچار تنش های زیستی وجود دارد. گیاهی مثل لوبیا چیتی که سازگار با مناطق معتدل از نظر رطوبت میباشد, مناسب است. به منظور کاشت لوبیا چیتی ضروری است علاوه بر استفاده از رقم از روش های به روز زراعی برای مقابله با تنش های زیستی نیز استفاده کرد. این در حالی است که با یکبار دادن نانو کود روی با غلظت 1/5 در هزار بصورت محلول پاشی به افزایش عملکرد زراعی منجر می شود. هدف این آزمایش ارزیابی عملکرد چهار رقم لوبیای چیتی در شرایط تنش در سه سطح شاهد, به نسبت 1/5 در هزار بصورت محلول پاشی نانو کود روی در زمان % 50 گلدهی و یکبار نیز به نسبت 3 در هزار بصورت محلول پاشی در زمان پر شدن غلاف ها در نظر گرفته شد. این آزمایش بصورت اسپیت پلات در قالب بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار انجام شد. عامل اصلی شامل تیمارهای نانو کود روی در سه سطح و فاکتور فرعی شامل چهار ژنوتیپ لوبیا چیتی در نظر گرفته شده بود. نتایج آزمایش نشان داد: در میان ارقام ازنا با متوسط 365/568 در هکتار در تیمارهای مختلف نانو کود روی بصورت محلول پاشی بالاترین عملکرد و رقم ازنا با 125/234 کیلوگرم در هکتار کمترین عملکرد در واحد سطح را از آن خود کرد. در این ازمایش با دادن 1/5 در هزار بصورت محلول پاشی نانو کود روی در زمان پر شدن غلاف ها رقم صدری به طور ی که رقم صدری لوبیای چیتی 75/5 درصد افزایش عملکرد دانه نسبت به شاهد مشاهده گردید و بالاترین عملکرد دانه را حاصل کرد.

Keywords:

لوبیا چیتی , نانو کود روی و عملکرد دانه لوبیا

Authors

علی حسنی

دانشگاه آزاد اسلامی، واحد یادگار امام خمینی(ره) شهر ری، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، تهران

مریم حسنی

دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران