سازه های دریایی و تاسیسات بندری موجود در بنادر کشورمان در زمره تاسیسات زیربنایی مهمی بشمار می روند که بدلیل بتنی یا فلزی بودن آنها در معرض پوسیدگی و تخریب ناشی از قرار گرفتن در محیط دریایی هستند. در موارد متعددی این سازه ها و تاسیسات طی سالیان متمادی نه بقدر کفایت بازرسی و نگهداری شده اند و نه به لحاظ کنترل قابلیت ادامه خدمت رسانی مورد ارزیابی قرار گرفته اند. محیط دریایی بدلیل داشتن ویژگیها اساسا متفاوت در بخشهای مختلف خود از ناحیه اتمسفری (جوی) تا ناحیه پاشش و تر و خشک شدن و ناحیه غوطه وری و در نهایت فصل مشترک با خاک از نقطه نظر نوع و روند بروز خرابی و درجه پیشرفت آن دارای عملکردهای گوناگونی است و این امر برحساسیت های ویژه تاثیرات این محیط برروی سازه ها و تاسیسات مجاور آن می افزاید عموما تصور بر این است که بتن یکی از مصالح بسیار با دوام است ولی تاریخچه عملکرد بتن در محیط دریایی حاکی از آن است که در مقابل آب دریا بعنوان یکی از خورنده ترین محیطهای طبیعی درجهان، بتن از نقطه نظر دوام در معرض مشکلات جدی قرار دارد. مکانیزم های اصلی تخریب سازه های بتنی در محیط دریایی، خوردگی میلگردهای کار گذاشته شده در بتن، تجزیه و تخریب بتن، سیکلهای یخ زدن و آب شدن، تشکیل ترکیب اثرینگایت و واکنش سیلیسی - قلیایی را شامل میشود. در خصوص سازه های فلزی نیز عوامل متعددی وجود دارند که با درجات متعدد برروی میزان خوردگی فولاد در آب دریا تاثیر می گذارند این عوامل شامل درجه حرارت آب، غلظت اکسیژن درآب دریا، PH آب دریا، زواید دریایی چسبیده به شمع ها، میزان شوری آب دریا، سرعت جریان آب برروی سازه ، مواد سایشی موجود در آب و تاثیرات الکتریکی فلزات غیرمشابه می شود. همچنین سعی گریده براساس تجربیاتی که تاکنون کسب گردیده است و بررسی مسائلی که منجر به تخریب بتن (بعنوان یکی از پرمعرف ترین مصالح در منطقه
خلیج فارس میشود) راه حلهای مناسب و عملی و اقتصادی جهت بتن ریزی صحیح ارائه گردد. رعایت پوشش کافی، کاهش W/C (نسبت وزنی آب به سیمان) دادن آموزشهای لازم به پیمانکاران، استفاده از سیمانهای سرباره و مسائل خاص آن پروژه، مورد پیدا می کند. از جمله رئوس مطالبی است که در این مقاله مورد بحث واقع شده است.