اولویت بندی فضاهای جرم خیز شهری طبق رویکرد CPTEDبه روش تاپسیس و ارایه راهکار نمونه موردی: محدوده میدان فاطمی شهر تهران

ارتکاب به جرایم شهری یکی از رفتارهایی محسوب میگردد که علاوه بر عوامل اجتماعی و فرهنگی، فضاهای شهری در آن دخالت موثری دارند. عدم امنیت فضاهای شهری ناشی از ارتکاب جرم در فضا یا احساس ناامنی در شهروندان، باعث گریز آنها از شهر میشود و مفهوم زندگی شهری را از بین میبرد. امروزه با توجه به رشد شهرنشینی در بسیاری از نقاط جهان از جمله ایران، تامین امنیت و ایجاد شهرهای امن در سرلوحه برنامه های توسعه قرار گرفته است. هدف از این پژوهش، شناسایی معیارهای مکانهای جرم خیز شهری و ارایه راهبردهای مناسب طراحی در نمونه مطالعاتی است. پژوهش حاضر، از نوع کاربردی بوده که با مطالعه کتابخانه ای و پیمایش میدانی، به صورت توصیفی_ تحلیلی ارایه شده است. در بخش نمونه موردی پژوهش، میدان فاطمی و محدوده پیرامونی آن معرفی شد و با مصاحبه از اهالی محدوده، 6 مورد از فضاهای جرم خیز انتخاب گردید تا با مدل مفهومی پژوهش سنجیده شوند. با طرح و تکمیل پرسشنامه شهروندان بر اساس ادبیات نظری موضوع، میزان جرمخیزی هر یک از فضاها به روش تاپسیس مورد تحلیل قرار گرفت و امتتیاز نهایی هرکدام مشخص شد. نتایج نشان میدهد که میدان فاطمی، جرمخیزترین مکان از نظر شرایط محیطی است و پارک شفق کمترین میزان جرمخیزی ناشی از شرایط محیطی را دارد. در انتها نیز راهکارهایی جهت ارتقاء امنیت محیطی میدان فاطمی ارایه گردید.

اولویت بندی فضاهای جرم خیز شهری طبق رویکرد CPTEDبه روش تاپسیس و ارایه راهکار نمونه موردی: محدوده میدان فاطمی شهر تهران Keywords:

امنیت , جرم , تاپسیس , CPTED , میدان فاطمی تهران