تاثیر نمای رومی بر بافت کلان شهرهای ایران

از مهم ترین اهداف طراحی نماهای ساختمان، علاوه بر حفظ دوام و پایداری آن در برابر شرایط سخت آب و هوایی، زیبایی و جذابیت ظاهری و تطبیق کلی آن در سیستم بافت شهری می باشد؛ زیرا یک ساختمان به تنهایی هر چقدر هم که نمای زیبا و دلفریبی داشته باشد، در نهایت با ساختمان های مجاور خود است که مقایسه می شود. از این رو طراحی زمینه گرا از اصول مهم و تاثیرگذار در بافت کلی شهرها به شمار می آید. این روزها با اندکی گشت و گذار در مناطق بالاشهر تهران و سایر کلان شهرهای ایران با بناهایی پرابهت و به ظاهر اشرافی مواجه خواهیم شد که اصطلاحا به آنها نمای رومی می گویند. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر نمای رومی بر بافت کلان شهرهای ایران تهیه و تنظیم شده است؛ نماهایی پر ابهت و به ظاهر اشرافی که برگرفته از معماری دوران کلاسیک یونان و روم باستان می باشد که هیچگونه سنخیتی با معماری ایرانی نداشته و موجب عدم هماهنگی بصری در بافت های شهری شده است. با توجه به نتایج حاصل از تحلیل آماری نرم افزار Expert Choice و بررسی نظرات خبرگان و کارشناسان معماری و طراحی شهری، مهم ترین عامل اثرگذار در بافت نماهای شهری، زمینه گرایی کالبدی و تطابق نماها با بافت شهری می باشد و با توجه به عدم تطابق کالبدی و شکلی نماهای رومی با بافت معماری بومی منطقه، اینگونه نماها موجب ناهماهنگی در سیستم بافت شهری در شهرهای ایران می شود. از دلایل رغبت کارفرمایان و شهروندان به این سبک از نماسازی می توان به عواملی چون علاقه سازندگان و مشتریان به تجمل گرایی اشاره نمود که ریشه در نوعی معضل اجتماعی دارد. از این رو با راهکارهایی همچون رجوع به پیشینه غنی معماری ایرانی و التقاط آن با تکنولوژی روز، می توان نیاز جامعه را به نحوی مطلوب تر برطرف نمود به گونه ای که با رعایت زمینه گرایی کالبدی، نماهای شهری، با حفظ شخصیت و اعتبار خود، عنصری از یک جامعه وحدت یافته در سیستم بافت شهری باشند.

تاثیر نمای رومی بر بافت کلان شهرهای ایران Keywords:

نمای رومی , بافت شهری , نما , نمای نیوکلاسیک , منظر شهری , روش AHP