بررسی آزمایشگاهی اثر نانوذارت مختلف در بازیافت نفت

نانو ذرات به عنوان مواد درجا خوبی برای حل مسایل مخزن در نظر گرفته شده اند. بعضی از انواع خاص نانوذرات که معمولا مورد استفاده قرار می گیرند شامل: اکسید آلومنیوم، زینک، منیزیم، آهن، زیرکونیوم، نیکل،تین وسیلیکون می باشند. بنابراین دانستن تاثیر اکسیدهای نانوذرات بر بازیافت نفت امری ضروری است، چرا که هدف اولیه در صنعت نفت می باشد. این نانوذرات برای انجام آزمایش های ازدیادبرداشت در شرایط سطح استفاده می شوند. آب مقطر، آب نمک، اتانول و دیزل به عنوان محیط پراکنده کننده برای نانوذرات استفاده می شود. دو سری آزمایش صورت گرفت. سری اول شامل جابجایی نفت تزریقی با نانوسیالات بود. در مورد دوم ماسه ها به مدت شصت روز قبل از این که نفت به سیستم تزریق شود و توسط آب نمک با شوری پایین جابجا شود، تر شدند. به صورت کلی، استفاده از نانوسیالات به منظور جابجایی نفت نتایج بهتری را حاصل می نماید.نتایج به دست آمده از طریق آزمایش ها بیانگر این است که اکسید الومنیوم و سیلیکون مواد خوبی برای ازدیادبرداشت می باشند. نانوذرات اکسید آلومنییوم برای بازیافت نفت زمانی خوب است که از آب مقطر و آب نمک به عنوان فاز پراکنده کننده استفاده شود. برای استفاده از اتانول، اکسیدسیلیکون سیلان بالاترین بازیافت را در تمامی آزمایش ها دارد در صورتی که، اکسید سیلیکون آبگریز نیز در اتانول دارای نتایج مطلوبی است. اکسید آلومنییوم باعث کاهش ویسکوزیته نفت می شود در صورتی که اکسید سیلیکون باعث تغییر ترشوندگی سنگ با توجه به کاهش کشش سطحی بین آب و نفت، به دلیل حضور اتانول می شود. برای استفاده از دیزل به عنوان پراکنده کننده نانوذره، به دلیل آن که دیزل و نفت امتزاج پذیر هستند، بازیافت واقعی نفت قابل به دست آوردن نیست اما نتایج کلی با آلومنییوم، نیکل و اکسید های آهن مناسب هستند. اکسید منیزیم و زینک پراکنده شده در آب مقطر و آب نمک باعث مشکلات تراوایی می شود. به صورت کلی آب مقطر باعث کاهش بازیافت نفت می شود. این امر اهمیت نقش مهم سیالات به عنوان نانوذرات پراکنده کننده در سازند را تاکید می-کند، چرا که می تواند به صورت مثبت و یا منفی جدا از اثر نانوذرات، همکاری کند.

Keywords:

نانوذرات , ازدیاد برداشت نفت , ترشوندگی