بهره برداری از مناطق شور با استفاده از کشت گونه بومی آتریپلکس

براساس مطالعات انجام شده در ایران از 8 / 164 میلیون هکتار اراضی کشور، 2 / 18 میلیون هکتار از اراضی دارای شوری متوسط و 4 / 21 میلیون هکتار از اراضی دارای شوری زیاد می باشد. به منظور ارایه راه کار مناسب در بهره برداری از اراضی شور، گونه Atriplex leucoclada به عنوان گونه شور پسند و علوفه ای در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است. برای اجرای این پژوهش سه ناحیه با سطح شوری متفاوت انتخاب شد و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مقایسه با سه گونه A. halimus A.lentiformis, A.canescens برای مدت سه سال ( 1378 - 1390 ) در منطقه گرمسار انتخاب شد. نتایج تجزیه مرکب داده های بدست آمده از تاثیر شوری روی کیفیت وعملکرد علوفه نشان داد، شوری زیاد به احتمال 95 % تاثیر معنیداری روی افزایش روغن، خاکستر، فسفر و کلسیم دارد. شوری زیاد به احتمال 95 % میزان پروتیین را کاهش می دهد. شوری زیاد به مقدار 4 / 26 % روی کاهش تولید علوفه در واحد سطح موثر بود. این میزان کاهش در مورد بذر 04 / 23 % بود. شوری روی نسبت وزن تر به خشک تاثیر معنی دار نداشت. کشت گونه آتریپلکس لکوکلادا تاثیر زیادی روی کاهش نمک در منطقه داشت. میزان نمک در اندام رویشی این گیاه به 5 % رسید.

Keywords:

شوری , آتریپلکس , اراضی شور , Atriplex leucoclada