کشت مخلوط گیاهان علوفه ای، راهکاری مفید برای افزایش تولید و بهره وری از آب شور

بخش عمده ای از ایران جزو مناطق خشک و نیمه خشک جهان محسوب می شود. از ویژگی های این مناطق، کم و پراکنده بودن نزولات جوی و تبخیر زیاد می باشد که سبب تجمع املاح در ناحیه سطحی خاک می شود. شوری خاک های زراعی و آب آبیاری را میتوان جزء عمده ترین عوامل محدودکننده رشد گیاهان در اغلب مناطق جهان به ویژه ایران دانست. استفاده از مدیریت های زراعی می تواند به عنوان روشی کارآمد، اقتصادی و مفید برای غلبه بر مشکل شوری در این مناطق باشد که علاوه بر استفاده مفید از منابع آب های شور، موجب افزایش تولید مناطقی با مشکل شور شدن زمین و آب آبیاری را فراهم می آورد. کشت مخلوط گیاهان شورزی در بوم نظام های بیابانی، با استفاده از آب و خاک شور به منظور تامین علوفه دام، از پایدارترین روش های محافظتی در این مناطق می باشد. گونه های متحمل به شوری از نظر پروتیین خام غنی هستند، اما انرژی قابل استفاده کمتر و نمک بالایی دارند. بهدلیل موازنه در امر تغذیه، مصرف مخلوط گیاهان علوفه ای متحمل به شوری، به جای مصرف تک گونه، سبب بهبود تولید در دام ها می شود. در این مقاله سه گونه گیاهی کوشیا ( Kochia scoparia )، سسبانیا ( Sesbania aculeata ) و گوار ( Cyamopsis tetragonoliba ) به عنوان گیاهانی مناسب برای کشت مخلوط در مناطق خشک و نیمه خشک معرفی می گردد.

Keywords:

کوشیا , سسبانیا , گوار , کشت مخلوط , شوری