تاثیر آموزش برنامه حل مساله بین فردی بر کاهش رفتارهای مشکل ساز و افزایش سازگاری اجتماعی کودکان دیرآموز

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی تاثیر آموزش حل مساله بین فردی در کاهش رفتارهای مشکل آفرین و افزایش سازگاری اجتماعی در کودکان نوآموز دیر آموز پیش دبستانی انجام پذیرفته است. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون وپس آزمون با گروه گواه بوده، به این منظور تعداد 20 نفر از نوآموزان به روش نمونه در دسترس شناسایی شده در طرح سنجش سلامت و آمادگی تحصیلی سال 95-96 انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند ابزارهای این پژوهش پرسشنامه رفتارهای مشکل آفرین کانرز و سازگاری اجتماعی کیست بود. برنامه مداخله با الگوی حل مساله در 12 جلسه به صورت آزمایشی و به شکل گروهی اجرا شده است و گروه گواه اموزشی دریافت نکردند. پس از اجرای برنامه مداخله پس آزمون انجام شده است. برای تجزیه وتحلیل داده های پژوهش و آزمون فرضیه ها از روش آماری آزمون میانگین دوگروه مستقل برای نمره های افتراقی استفاده شد. یافته های آماری بیانگر این است که آموزش برنامه حل مساله بین فردی برکاهش رفتارهای مشکل ساز و افزایش سازگاری اجتماعی کودکان دیر آموز پیش دبستانی موثر است.

Keywords:

برنامه حل مساله میان فردی , رفتارهای مشکل ساز , سازگای اجتماعی , دیر آموز