اخلال در ارکان ازدواج موقت در حقوق ایران

بکی از احکام اختصاصی فقه جعفری جواز عقد انقطاعی متعه است که مشروعیت آن به حکم کتاب، سنت، اجماع و عقل، از ضروریات فقه شیعه است. ازدواج موقت، نکاحی است که در قانون مدنی ایران پذیرفته شده و از احکام اختصاصی فقه شیعه می باشد، که مشروعیت آن در عصر پیامبر گرامی اسلام (ص) مورد قبول همه مسلمانان بود. به اختلاف شیعه و سنی بر سر نسخ آن بعد از پیامبر گرامی (ص) می باشد ازدواج موقع دارای تشابهات و تمایزاتی با ازدواج دایم است دو رکن مهر و مدت از ارکان ازدواج موقت حتما باید در سیغه عقد ذکر شوند. مدت یکی از ارکان ازدواج موقت است که بطلان هریک از این ارکان به باطل شدن عقد نکاح موقت منجر می شود. قوانین مرتبط به ازدواج موقت بسیار ناقص و مبهم باشد که نه تنها با این اوصاف به عنوان راه حلی که جامعه را از تباهی و فساد نجاد دهد استفاده نمی شود بلکه با این اهمال کاری و اغماض قانونگذار محترم به مشکلات عدیده جامعه مشکلاتی از قبیل اختلاف در نسب، اختلال در نسب، پایمال گردیدن حقوق زوجین و. می افزاید و در نهایت این امر منجر به تباهی کانون خانواده و جامعه می گردد از این رو می بایست با صرف وقت و هزینه بیشتر در جهت مطالعه همه ی جوانب ازدواج موقت به وضع قوانین جامع و واضحی در مینه شرایط و آثار این ازدواج پرداخته شود.

Keywords:

نکاح , متعه , قانون مدنی , فقه , ارکان مته