مساکن روستایی ایران پیش از اینکه در چند دهه گذشته دستخوش تغییرات شوند؛ از غنای بسیاری برخوردار بوده اند. به نحوی که با وجود تمام امکانات موجود در شهر،
خانه های روستایی همواره دلنشین تر و انسانی تر و . . . از مسکن شهری بوده اند. اما موجی بنیان کن شهرها و روستاهای این مرز و بوم را درنوردید و غنای معماری آن را تهدید کرد.یکی از عناصر فضایی که در گذشته در
خانه های روستایی به لحاظ عملکردی، فرمی و کیفی بسیار زیادی در بالا بردن ارزش های فضایی معماری ایفا کرده،
ایوان است.در این مجال،
ایوان به عنوان عنصری با ارزش به لحاظ معناییف تاریخی و عملکردی در مسکن روستایی مورد بررسی و بازخوانی قرار می گیرد و در نهایت راهکارها و الگوهایی جهت تجدید ارزش های معماری و طراحی مساکن روستایی ارایه می گردد. این پژوهش به روش مشاهدات عینی، تحلیل نمونه های موردی و مطالعات کتابخانه ای با تکیه بر مفاهیم نظری می باشد.