مطالعه ی نقوش جانوری یک نمونه ظرف سفالی گلابه ای منقوش رنگارنگ روی زمینه نخودی

سفال اسلامی به دلیل غنای طرح و نقش از جمله بسترهایی است که نقوش با هنرمندی و زیبایی دو چندان بر روی آن به تصویر در آمده اند. نقوش سفالینه ها در دورای اسلامی علاوه بر داشتن بعد هنری، نمایانگر تحولات فرهنگی و اجتماعی، تفکرات و منویات قلبی مردمان بوده، که هنرمندان بعنوان نمایندگان جامعه آن را بازتاب داده اند. دوره سامانی بعنوان سرآغاز شکوفایی هنر سفالگری در تاریخ هنر ایران پس از اسلام است. از زیباترین جلوه های ظهور خلاقیت انسان در عرصه ی سفالگری در این دوره طراحی نقوش جانوری بر روی ظروف است. در این نوشتار به بررسی نقوش جانوری یک نمونه ظرف سفالی گلابهای منقوش رنگارنگ روی زمینه نخودی که طی سدهه ای سوم و چهارم هجری قمری در نیشابور تولید شده است و در خزانه ی موزه بنیاد تهران نگهداری می شود، پرداخته خواهد شد. محور اصلی این تحقیق نقوش جانوری شامل: گاو کوهاندار، خروس و ماهی است. تداوم نقش مایه های تزیینی از پیش از تاریخ و به کار گیری نمادهای همسان، استمرار تفکر هنری مردم را در گذر زمان نشان میدهد. در این پژوهش ضمن معرفی ظرف مورد نظر و بیان ساختار اجرای نقوش به بخشی از معنای درونی نقوش نیز اشاره شده است. گردآوری اطلاعات در این تحقیق با استناد به منابع کتابخانه ای و به روش توصیفی- تاریخی انجام شده است.

Keywords:

گاو کوهاندار , ماهی , خروس , سفال گلابه ای منقوش روی زمینه نخودی , سامانی