ریسک ورشکستگی در توسعه تیوریک و بهبود عملکرد مدل های ارزشیابی مبتنی بر عایدات غیرعادی

با توجه به مبانی نظری موجود در خصوص توان اثرگذاری ریسک ورشکستگی بر سه جزء از مبانی طراحی مدل های ارزشیابی مبتنی بر عایدات غیرعادی ( فرض تدام فعالیت، میزان محافظه کاری و سود حسابداری ) در این پژوهش ضمن طراحی مجدد مدل های پیش بینی عایدات غیرعادی و ارزشیابی مبتنی بر عایدات غیرعادی اولسون (1995) وفلتهام و اولسون (1995)، با لحاظ نمودن متغیر ریسک ورشکستگی، به مقایسه عملکرد مدل های اولیه ترکیبی و تعدیل شده با استفاده از داده های ترکیبی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهان طی دو دوره تخمین 5 ساله (1390-1385) و 10 ساله (1385-1395) پرداخته شده است. نتایج پژوهش نشان می دهند لحاظ کردن ریسک ورشکستگی باعث بهبود قدرت مدل های پیش بینی و ارزشیابی اولسون (1995) وفلتهام و اولسون (1995) طی هر دو دوره تخمین 5 و 10 ساله می شود، اما به سبب افزایش شدید ارزش های سهام در سال های پایانی دوره ی تخمین 51 ساله ( به خصوص سال های 92 و 93)، ارزش های برآورد شده توسط مدل های اولیه و تعدیل شده طی دوره تخمین 10 ساله به نحو معناداری پایین تر از ارزش های واقعی بازار است.

Keywords:

ریسک ورشکستگی , ارزشیابی مبتنی بر عایدات غیر عادی , محافظه کاری , سود حسابداری , تداوم فعالیت