تاثیر کینزیوتیپ بر ثبات عملکردی اندام فوقانی در ورزشکاران مبتلا به ناپایداری قدامی شانه

تحقیقات پیشین حاکی از آنست که ابتلا به ناپایداری قدامی مفصل شانه میتواند موجب کاهش ثبات عملکردی در اندام فوقانی شود. با توجه به آنکه استفاده از کینزیوتیپ میتواند نقش مهمی در بهبود حس عمقی مفصل شانه داشته باشد، هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر کینزیوتیپ بر ثبات عملکردی اندام فوقانی در ورزشکاران مبتلا به ناپایداری قدامی مفصل شانه میباشد. به همین منظور تعداد 30 نفر از آزمودنی های مبتلا به ناپایداری قدامی شانه بر اساس معیارهای ورود و خروج از تحقیق انتخاب شدند و در دو وضعیت قبل و بعد از اعمال کینزیوتیپ بر روی مفصل شانه مورد ارزیابی قرار گرفتند. ارزیابی ثبات عملکردی شانه در این تحقیق با استفاده از آزمون تعادلی Y اندام فوقانی YBT- UQ صورت گرفت. پس از اتمام اندازه گیری ها از آزمون تی زوجی برای مقایسه اطلاعات به دست آمده در پیش-آزمون و پس-آزمون استفاده شد .(P≥0/05) نتایج این بررسی نشان داد که بین ثبات عملکردی اندام فوقانی در پیش-آزمون و پس-آزمون اختلاف معنیداری وجود دارد و نمرات به دست آمده از آزمون تعادلی Y اندام فوقانی پس از اعمال کینزیوتیپ به شکل معنی داری بهبود یافته است .(P≥0/05) به طور کلی به نظر میرسد که استفاده از کینزیوتیپ در مفصل شانه میتواند از طریق افزایش دروندادهای حسی، زمینه را برای بهبود ثبات عملکردی در اندام فوقانی فراهم کرده و نقش مهمی در پیشگیری از بروز آسیبهای احتمالی در آینده ایفا کند.

Keywords:

مفصل شانه , ناپایداری قدامی , کینزیوتیپ , ثبات عملکردی