حذف آنتی بیوتیک آموکسی سیلین به عنوان یک آلاینده نوظهور با استفاده از کربن فعال

آموکسی سیلین از جمله آلاینده های نوظهوری است که به دلیل اثرات منفی برروی برخی میکروارگانیسم ها نیاز به حذف از آب های آلوده پیش از ورود به طبیعت را دارد. هدف از این تحقیق، بررسی حذف این آنتی بیوتیک برروی جاذب کربن فعال پودری است. در این مطالعه، اثر pH، غلظت اولیه آموکسی سیلین، مقدار جاذب و زمان تماس بر راندمان حذف آموکسی سیلین بررسی شد. همچنین ایزوترم و سینتیک جذب توسط کربن فعال مورد بررسی قرار گرفت. مقدار جاذب 0/8 گرم بر لیتر، زمان تماس 60 دقیقه و 8 pH به عنوان پارامترهای بهینه جهت حذف آموکسیسیلین تعیین شد. میزان راندمان حذف نیز برای غلظت 50 میلی گرم بر لیتر 60 درصد است. فرآیند از مدل شبه درجه دوم و ایزوترم لانگمایر تبیعیت می کند. نتایج حاکی از آن است که کربن فعال میتواند به عنوان یک جاذب موثر و مقرون به صرفه جهت حذف آموکسیسیلین مورد مصرف قرار گیرد.

Keywords:

آموکسی سیلین , آنتی بیوتیک , آلاینده نوظهور , جذب سطحی , کربن فعال