قابلیت سنجی ژیومورفوسایت ها در جهت توسعه گردشگری پایدار و توسعه شهری بر اساس مدل Pereira مطالعه موردی: شهرستان سقز

چشم اندازهای ویژه ژیومورفولوژیک از مفاهیم جدیدی است که با تاکید بر تعیین مکانهای ویژه و با ارزش گردشگری واردادبیات جغرافیایی و گردشگری شده است . ژیومورفوسایتها با ترکیب مواریث فرهنگی، تاریخی و اکولوژیکی، توان های بالقوه ای را در راستای گردشگری پایدار عرضه میکنند. در مقاله حاضر با بهره گیری از روش Pereira و بررسی های میدانی، قابلیت ژیومورفوسایت های شهرستان سقز مورد ارزیابی قرار گرفته است . در این پژوهش با استناد به روشهای پیمایشی، از مجموع دو عیار علمی و عیار مکمل، ارزش های ژیومورفولوژیکی هر چشم انداز از دیدگاه گردشگری شناسایی میشود و سپس ارزش مدیریتی آنها از مجموع عیار محافظت و عیار استفاده بدست میآید. از جمع این دو عیار اصلی امتیاز نهایی ارزش هر ژیومورفوسایت بدست می آید. اساسا ارزش گذاری هر ژیومورفوسایت نقش قابل توجهی در برنامه ریزی متناسب با پتانسیل های ژیوتوریستی منطقه و نیز سرمایه گذاریهای عمرانی جهت جذب گردشگر فراهم خواهد کرد. نتایج تحقیق نشان داد از میان سایتهای مورد بررسی بالاترین امتیاز در بخش ژیومورفولوژی ) 62 / 5 ( متعلق به سایت غار کرفتو و و بالاترین امتیاز در بخش مدیریتی ) 27 / 7 ( متعلق به سایت قلعه زیویه میباشد. با توجه به نتایج بدست آمده، برنامه ریزان می بایست توجه خود را به پایداری ژیومورفوسایت ها معطوف کنند چرا که به دلیل حساسیت بالای آن در تعامل با سیستم های انسانی، نیازمند برنامه ریزی جامعی در راستای مدیریت محیط می باشند.

Keywords:

ژیوتوریسم , ژیومورفوسایت , ارزیابی , روش Pereira , شهرستان سقز